طراحی بهینه ماموریتهای فضایی هممدار در مدلسازی میدان ثقل
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
شریفی محمدعلی ,سیف محمدرضا
|
|
منبع
|
فيزيك زمين و فضا - 1396 - دوره : 43 - شماره : 3 - صفحه:489 -499
|
|
چکیده
|
در این مقاله نقش پارامترهای گوناگون مربوطه در افزایش قابلیت ماموریتهای هممدار پس از grace بررسی خواهد شد. این باز طراحی با توجه به توسعۀ دانش و فناوری روز بر اساس استفاده از فناوری لیرزی به جای طول موج باند k، کاهش ارتفاع زوج ماهواره با فرض استفاده از فناوری پیشرانۀ فعال و موارد دیگر صورت خواهد گرفت. این نوع ماموریتها علاوه بر پر کردن خلا ناشی از پایان عمر ماموریت grace، در بهبود مدلسازی میدان ثقل نیز کمک شایانی خواهند داشت. در این مقاله پارامترهای طراحی یک ماموریت هممدار شامل طراحی مدار، تعیین وضعیت زوج ماهواره نسبت به هم (فاصلۀ بین زوج ماهواره) و دقت سیستم مشاهداتی بر اساس فناوری موجود و قابل دستیابی، بررسی خواهد شد. در همین راستا، در تعریف مدار ماهواره، شرط مدار تکرارشونده نیز در نظر گرفته شده است. در این شبیهسازی ارتفاع زوج ماهواره را با فرض مجهز شدن به سامانههای پیشرانهای فعال تا 350 کیلومتر کاهش دادیم. علاوه بر آن با توجه به مزیت اصلی سیستمهای لیزری (افزایش دقت تا دو رقم اعشار) و محدودیت این سیستم (برد محدود تا 100 کیلومتر)، جایگزینی آن سیستم را با سیستم فاصلهسنجی باند k به عنوان یک سوال مهم مطالعه و بررسی کردهایم. نتایج شبیهسازی نشان داد که با توجه فناوری موجود، استفاده از ابزارهای لیزری باوجود دقت بیشتر تا دو رقم اعشار، به دلیل برد محدود به 100 کیلومتر نمیتواند نتایجی بهتر از ابزار سنجش تغییرات فاصله به کمک طول موج باند k داشته باشد.
|
|
کلیدواژه
|
سیستمهای فاصلهسنجی، طراحی مدار ماهواره، مدلسازی میدان ثقل، ماموریتهای فضایی جاذبی، ماموریتهای هممدار، ماموریت grace
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, دانشکده مهندسی نقشهبرداری و اطلاعات مکانی، پردیس دانشکدههای فنی, ایران, دانشگاه تهران, دانشکده مهندسی نقشهبرداری و اطلاعات مکانی، پردیس دانشکدههای فنی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
m.r.seif@ut.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|