مقایسه روش‌های معکوس‌سازی تعمیم‌یافته و روش پوجول در تعیین مقیاس بزرگی محلی (ML) برای البرز مرکزی

روش های گوناگون معکوس سازی به‌‌منظور به‌دست آوردن رابطه تصحیح تجربی در تعیین مقیاس بزرگی محلی (ml) وجود دارد. در این تحقیق از دو روش پارامتریک معکوس سازی تعمیم یافته (generalized inversion) و روش پوجول (pujol’s method) برای به‌دست آوردن منحنی تضعیف تجربی استفاده کردیم. تفاوت این دو روش در مراحل به‌دست آوردن پارامترهای مورد نیاز است. چون در روش معکوس سازی تعمیم یافته برای تعیین این مقیاس، مقادیر بزرگی زمین‌لرزه، تصحیح ایستگاه ها و مقادیر واسنجی (کالیبراسیون) (مرتبط با پدیده گسترش هندسی و تضعیف ناکشسان) که منعکس‌‌کننده تغییرات دامنه به عنوان تابعی از فاصله هستند، به‌طور هم‌زمان تعیین می شوند، در نتیجه مقادیر بزرگی و تصحیحات ایستگاهی سرشکن (trade off) می شوند درحالی‌که در روش پوجول (2003) تصحیحات ایستگاهی جدا و قبل از پارامترهای دیگر محاسبه می شود. در این تحقیق به‌‌منظور مقایسه این دو روش، از حجم عظیمی داده که شامل 62523 لرزه نگاشت (waveform) مربوط به 3889 زمین‌لرزه که با شبکه های لرزه نگاری تهران، سمنان و ساری در محدوده جغرافیایی 48 تا 55 درجه طول شرقی و 34 تا 38 درجه عرض شمالی در بازه زمانی 2 مارس 1997 تا 13 مارس 2011 ثبت شده اند، استفاده شد. در مقایسه تصحیحات ایستگاهی به‌دست آمده از دو روش بیشترین اختلاف در ایستگاه تهران برابر با 054/0 و کمترین اختلاف در ایستگاه آلاشت برابر با صفر و اختلافی برابر با 074/0 و 0007/0 به‌ترتیب در مقادیر ضرایب n وk به‌دست آمد. درنهایت تابع‌های تصحیح تجربی آن از روش‌های معکوس‌سازی تعمیم‌یافته و پوجول به‌دست آمد.