آشکارسازی تاثیر تغییراقلیم بر خشک‌سالی‌‌‌های هواشناسی در شمال غرب ایران

تغییر اقلیم پدیده‌‌ای است کم و بیش غیر قابل اجتناب. مدیریت موفق منابع آب نیازمند شناخت تاثیرات این پدیده در سازگاری با کم آبی است. از آنجا که سناریوهای تعییراقلیم بر فرض تغییرات افزایشی و کاهشی و یا ثبات نرمال‌‌های اقلیمی استوار هستند، انتظار می‌رود که این فرضیات در پایش پدیده‌های هواشناسی ازجمله خشک‌سالی‌‌ آشکار شوند. در تحلیل مارکوف، این تغییرات به‌شکل تغییر در مقادیر احتمالات انتقال و یا تغییر طبقات پیش آگاهی شده بروز می کنند که به طورقطع در تصمیم گیری های مدیریتی مهم هستند. در این تحقیق، براساس خروجی سه مدل بزرگ‌مقیاس (gcm) تحت سه سناریو، سری های اقلیمی دما و بارش در منطقه شمال غرب ایران با به کارگیری یک روش ریزمقیاس نمایی ناپارامتری برای دوره 2011-2040 شبیه سازی شد. روش ریزمقیاس نما مبتنی بر دو شیوه برآوردگر هسته تابع چگالی احتمال (kde) و شیوه با نمونه گیری هدفمند است که تغییرات پیش بینی شده خروجی gcm را به سری زمانی تولید شده چشم انداز تعمیم می دهد. از شاخص اکتشاف خشک‌سالی‌‌ (rdi) برای پایش پدیده خشک‌سالی‌‌ طی دو دوره 1971-2000 و 2011-2040 در ایستگاه‌های شمال غرب کشور استفاده و براساس تحلیل مارکوف، احتمالات انتقال و طبقات متناظر تا سه گام به جلو با هدف بررسی تاثیر فرضیات اقلیمی به‌ کار رفته بر پیش آگاهی های مدیریتی محاسبه شدند. در مجموع یافته‌‌های این تحقیق نشان می‌‌دهد در شرایط افزایش دما و کاهش بارندگی به منزله بدبینانه ترین وضعیت، تاثیر پدیده تغییراقلیم بر وقوع طبقات خشک‌سالی‌‌ هواشناسی، حتی به شکل تغییر طبقه، نمود پیدا می کند. در بیشتر ایستگاه ها تحت این سناریو، تداوم وضعیت خطرناک خشک‌سالی‌‌ بسیار شدید (طبقه 4) تا دو گام به جلو پیش بینی شد که می تواند در برنامه‌ریزی منابع آب بسیار حایز اهمیت باشد.