تحلیل شکاف‌ بین شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی در طی مسیر توسعه از سال 1375- 1390

یکی از گام های اصلی در برنامه ریزی منطقه ای، شناخت نابرابری های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و دیگر ابعاد توسعه در نواحی مختلف می باشد. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل روند توسعه شهرستان های استان آذربایجان شرقی به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه در قلمرو زمانی 1390 1375 می باشد. روش تحقیق، توصیفی و روش جمع آوری داده ها، اسنادی می باشد. از تکنیک تاکسونومی عددی موزون و تحلیل خوشه ای جهت سطح بندی و از شاخص انحراف معیار برای تحلیل روند توسعه استان آذربایجان شرقی، استفاده گردید. متوسط امتیاز تاکسونومی عددی شهرستان های استان در این دوره حاکی از آن است که امکانات و فعالیت ها متناسب با جمعیت در مناطق مختلف استان توسعه نیافته است. همچنین طی این دوره انحراف معیار امتیازات تاکسونومی عددی از 136/0 به 083/0 رسیده است که بیانگر کاهش شکاف توسعه و کاهش نابرابری ها در بین شهرستان ها می باشد. نتایج نشان داد که در این دوره، شهرستان های تبریز و مراغه، توسعه یافته ترین و شهرستان های خداآفرین و چاراویماق، محروم ترین شهرستان های استان می باشند و به طور کلی شهرستان های نیمه غربی استان در مقایسه با نیمه شرقی توسعه یافته تر می باشند. با توجه به کاهش سطح توسعه یافتگی در بین شهرستان های استان آذربایجان شرقی از سال 1375 تا 1390 از یک سو و همچنین کاهش سطح نابرابری ها در استان از سوی دیگر، می توان اینطور استنباط کرد که کاهش نابرابری ها بین شهرستان ها به بهای کاهش سطح توسعه یافتگی در گستره ی جغرافیای استان حاصل شده است. ادامه این روند حاکی از تشدید بحران محرومیت در فضای توسعه استان برای آینده می باشد.