اولویت سنجی کاربست معیارهای نظریه برنامه‌ریزی غیراقلیدسی جان فریدمن در برنامه‌ریزی شهری ایران

پژوهش حاضر با روش شناسی «توصیفی-تحلیلی» در راستای اولویت سنجی معیارهای برنامه ریزی غیر اقلیدسی جان فریدمن در فرآیند برنامه ریزی شهری ایران به انجام رسیده است. جهت دستیابی به هدف پژوهش با بهره گیری از روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه از نظرات 30 نفر از کارشناسان مرتبط با حوزه پژوهش استفاده شده است. برای جمع آوری و تحلیل داده های پژوهش، ابتدا بر اساس نظریه برنامه ریزی غیر اقلیدسی جان فریدمن معیارهای و زیرمعیارهای پژوهش در 5 معیار اصلی تحت عنوان رویکرد هنجاری، نوآورانه، سیاسی، تعاملی و رویکرد مبتنی بر یادگیری اجتماعی و 21 زیرمعیار برای هر کدام از معیارهای اصلی استخراج و تدوین شدند و پس از نظرسنجی از کارشناسان منتخب پژوهش با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی دلفی فازی (fdahp) مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفتند. مطابق با نتایج به دست آمده، رویکرد تعامل گرایانه در بین 5 معیار اصلی نظریه غیر اقلیدسی جان فریدمن با کسب حداکثر 0/769 وزن فازی و 0/445 وزن غیر فازی دارای اولویت بیش تری نسبت به دیگر معیارها از دیدگاه کارشناسان می باشد. از سوی دیگر در قسمت زیر معیارهای پژوهش زیر معیارهای مربوط به رویکرد تعامل گرایانه عمدتاً حائز امتیاز بیش تری از سوی کارشناسان گردیدند به طوری که در این میان داشتن رویکرد موقعیت مبنا و در تعامل با ساختار برنامه ریزی مشارکتی با کسب 0/711 حداکثر وزن فازی و 0/066 وزن غیرفازی به عنوان یکی از زیرمعیارهای معیار تعامل گرایانه بیش ترین وزن را از سوی کارشناسان به خود اختصاص داده است.