بررسی نقش ساختار کالبدی-فضایی در عملکرد مطلوب محله‌ای (مطالعه موردی: کلان‌شهر تبریز)

آغاز روند سریع شهرنشینی از میانه های قرن بیستم در کشورهای جهان سوم از جمله کشور ایران موجب از هم گسیختگی ساختار کالبدی شهرها گردید. به طوری که ساختار محله بندی شهرها را که بر پایه مقیاس انسانی طراحی شده بود از هم فرو پاشید. از این رو شهرهای امروزی با توجه به پیشینه تاریخی از ساختار کالبدی منسجمی برخوردار نیستند و در روند توسعه خود بافت های ناهمگونی را تجربه کردند. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی نقش ساختار کالبدی-فضایی در عملکرد مطلوب محله ای در بافت های سنتی، مدرن و خودرو شهر تبریز و شناسایی متغییرهای تاثیرگذار کالبدی محله ای (1393) صورت گرفته است. روش تحقیق پیمایشی-تحلیلی بوده که داده های مورد نیاز را با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با آزمون هایی مورد تجزیه وتحلیل قرار داده است. بر اساس نتایج به دست آمده، در مجموع بین ابعاد شش گانه ساختارکالبدی-فضایی و عملکرد مطلوب محله ای، در محلات بافت های سنتی نسبت به محلات بافت های مدرن و خودرو همبستگی بالایی وجود دارد؛ اما براساس تحلیل رگرسیونی روش همزمان (enter) میزان تاثیرگذاری ابعاد شش گانه ساختار کالبدی-فضایی در محلات بافت های سه گانه در مطلوبیت عملکردی تفاوت وجود دارد. در محلات سنتی بعد دسترس پذیری با 0/488، در محلات مدرن بعد فشردگی با 0/492 و در محلات خودرو بعد مقیاس با 0/424 ضریب بتا بیش ترین تاثیرگذاری را در مطلوبیت عملکرد محله ای دارند.