تحلیلی بر سیستم‌های شهری استان آذربایجان شرقی در دوره زمانی سال‌های 1335- 1385

در چند دهه اخیر، شهرها با سرعت زیادی گسترش یافته و کشورها با سرعت بیش تری به شهرنشینی و افزایش شهرها و جمعیت شهری خود دست زده اند. این افزایش جمعیت بیش تر متوجه شهرهای بزرگ بوده است و در نتیجه باعث تمرکز جمعیت در این شهرها شده و به دنبال آن باعث بر هم خوردن تعادل منطقه ای و ملی شده است. این تحقیق به بررسی و تحلیل سیستم های شهری در استان آذربایجان شرقی می پردازد، روش کار در این پژوهش ترکیبی از روش های اسنادی، توصیفی و تحلیلی است و در آن از مدل های قانون رتبه -اندازه زیپف، مرتبهاندازه تعدیل شده، ضریب آنتروپی، شاخص تمرکز شهری، منحنی لورنز، ضریب جینی و مثلث بو zwjژوگارنیه استفاده شده است.نتایج این تحقیق نشان می دهد که شهر تبریز به دلیل مرکزیت، سیاسی، اداری، مالی و... به عنوان نخست شهر برتر در نظام شبکه شهری استان قرار دارد و نقش شهرهای میانی و کوچک در سیستم شهری استان بسیار کم است. در مجموع هنوز سلسله مراتب شهری در شبکه شهری آذربایجان شرقی نسبت به مدل رتبهاندازه »زیپف « و مدل تعدیل شده »بهفروز « فاصله زیادی دارد؛ لذا با ارائه خدمات و تقویت شهرهای کوچک و میانی و کاهش رشد شهرهای بزرگ در استان می توان باعث توزیع بهینه سلسله مراتب شهری در سطح استان گردید.