اقلیم شناسی روزهای ذوب-یخبندان ایران

یخبندان دارای ویژگی های آماری مختلفی است که روزهای ذوبانجماد یکی از این ویژگی ها است. در این مطالعه هدف بر آن است که با استخراج فراوانی روزهای ذوبانجماد، توزیع زمانی و مکانی این ویژگی از یخبندان در مقیاس های سالانه و ماهانه در ایران بررسی شود. لذا برای دسترسی به این هدف، داده های مربوط به دماهای حداقل و حداکثر روزانه 62 ایستگاه هواشناسی سینوپتیک برای یک دوره 15 ساله از سال 91-1990 تا 2005-2004 برای ماه های اکتبر تا می از سازمان هواشناسی کشور دریافت گردید. سپس بر اساس تعریف روزهای ذوبانجماد به عنوان روزهایی که در آن دمای حداکثر صفر یا بالای صفر درجه سانتی گراد و دمای حداقل 2/2 و یا پایین تر از آن باشد، فراوانی های ماهانه و سالانه آن استخراج گردید و نقشه های پهنه بندی آن رسم شدند.نتایج این تحقیق نشان می دهد که در مقیاس سالانه حداکثر فراوانی روزهای ذوبانجماد، با بیش از 70 روز، در غرب، شمال غرب و ایستگاه های مرتفع زاگرس میانی مشاهده می شود. ماه ژانویه نیز اوج میانگین فراوانی وقوع روزهای ذوبانجماد در ایران است. در این ماه از بین 62 ایستگاه مورد مطالعه 51 ایستگاه یعنی حدود 82 درصد ایستگاه ها حداقل یک روز ذوبانجماد داشته اند.