ارزیابی پیامد تغییرات کیفیت پوشش گیاهی بر دامنه‌های دمایی در منطقه یک شهر شیراز

در طی سال های گذشته، منطقه یک شهر شیراز از تغییرات شدید در کمیت و کیفیت پوشش گیاهی به شدت رنج می برد، با توجه به اینکه فراوانی پوشش گیاهی یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر دمای سطح زمین است، بنابراین در این پژوهش ویژگی های حرارتی و ارتباط آن با درصد نمایه بهنجارشده اختلاف پوشش گیاهی در یک محیط شهری با استفاده از تصاویر چند زمانه ماهواره لندست مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا چهار تصویر سنجندهtm در تاریخ های 22 مارس سال 2009 (دوم فروردین 1388)، 15 جولای 2010 (24 تیرماه 1389)، 19 اکتبر 2010 (27 مهرماه 1389)، 22 نوامبر 2010 (1 دیماه 1389) دریافت، سپس دمای سطح زمین(lst) و میزان شاخص بهنجارشده اختلاف پوشش گیاهی آن استخراج گردید. یافته های پژوهش نشان داد بالاترین میزان درصد شاخص پوشش گیاهی بجز در فصل زمستان و بهار با کم ترین میزان دمای سطح زمین مرتبط است. بالاترین میزان دما در تمامی فصول متعلق به ارتفاعات با جهت جنوب، جنوب خاوری، نواحی بایر و فاقد پوشش گیاهی است. در فصل بهار بالاترین درصد شاخص پوشش گیاهی با پایین ترین میزان درجه حرارت انطباق مکانی ندارد، به عبارت دیگر درصد شاخص پوشش گیاهی با درجه حرارت سطح زمین رابطه معکوس ندارد. در فصل تابستان بالاترین میزان درصد شاخص پوشش گیاهی از نظر مکانی با کم ترین میزان دمای سطح زمین انطباق مکانی کامل دارد. در فصل زمستان نحوه پراکنش الگوهای دمایی به دلیل نقش تعدیل کننده دمایی پوشش گیاهی با استفاده از ساز و کار تبخیر و تعرق در مقایسه با سایر فصول کاملاً متفاوت است، بالاترین دامنه دمایی نخست در ارتفاعات و سپس در مناطقی با کاربری پوشش گیاهی مشاهده می گردد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که فراوانی و کیفیت پوشش گیاهی یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار بر دمای سطح زمین می باشد.