تصمیم ‌گیری بر اساس روش ‌های تحلیل سلسله مراتبی و فازی در ارزیابی توان زیست‌ محیطی سرزمین برای توسعه کاربری مرتع ‌داری

در فرایند آمایش سرزمین وجود اطلاعات و داده‌های زیاد باعث پیچیدگی، عدم قطعیت و تضاد در تصمیمات مدیریتی می‌شود لذا استفاده از روش‌هایی که این محدودیت‌ها را تا حدودی در طرح‌ریزی سرزمین کاهش دهند ضروری به نظر می‌رسد. این تحقیق باهدف استفاده از روش‌های تحلیل سلسله مراتبی و فازی در فرایند آمایش سرزمین صورت پذیرفته است. بدین منظور پس از انتخاب منطقه مطالعاتی و شناسایی عوامل اکولوژیک و اقتصادی اجتماعی، معیارهای موثر در ارزیابی توان زیست‌محیطی سرزمین برای توسعه کاربری مرتع‌داری مشخص شدند. سپس بر اساس روش مقایسات زوجی و مقیاس هفتگانه اعداد مثلثی فازی وزن دهی و با تعمیم اوزان به لایه‌های اطلاعاتی مربوطه بر اساس روش‌های تحلیل سلسله مراتبی (ahp) و وزن دهی جمعی فازی (fsaw) همپوشانی نقشه‌ها انجام پذیرفت و منطقه با استفاده از این دو روش ارزیابی گردید. نتایج تحقیق بر اساس هر دو روش نشان داد که بخش‌های شرقی منطقه مطالعاتی برای توسعه کاربری مرتع‌داری از توان مطلوب تری برخوردار است. هم چنین معلوم گردید که روش وزن دهی جمعی فازی (fsaw) نسبت به روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) در ارزش‌گذاری نهایی پهنه‌ها از دقت بیشتری برخوردار است و قطعیتی که در مرزبندی پهنه‌ها به وجود می‌آید تا حدود زیادی کاهش پیدا می‌کند.