تحلیل وضعیت اکولوژیکی فضای سبز شهر بیرجند بر اساس متریک های سیمای سرزمین (با تاکید بر وضعیت پارک های محله‌ای و منطقه‌ای)

چکیدهلزوم توجه به اصول اکولوژی در برنامه‌ریزی کاربری اراضی، با توجه به تاثیراتی که یک برنامه‌ریزی اشتباه می‌تواند بر تخریب ساختارهای اکولوژیک مانند پوشش‌ گیاهی درون و مجاورت شهرها و در نتیجه کاهش تنوع زیستی و پایداری فرایندهای اکولوژیک منطقه داشته باشد، امری ضروری است؛ بنابراین یک برنامه‌ریزی شهری کارآمد نمی‌تواند بدون توجه به اصول اکولوژی صورت گیرد. از همین رو در این تحقیق از متریک های سیمای سرزمین (تعداد لکه، نسبت مساحت طبقه، متوسط اندازه لکه، متوسط نزدیک‌ترین فاصله همسایگی) به صورت منفرد و توامان، برای تحلیل وضعیت اکولوژیکی فضای سبز شهر بیرجند استفاده شده است. سپس با توجه به رابطه تنگاتنگ بین فضای سبز و پارک های شهری به بررسی وضعیت پایداری اکولوژیکی پارک های شهری (در دو مقیاس محله‌ای و منطقه‌ای) پرداخته شده است. نتایج این تحقیق بیانگر این موضوع است که فضاهای سبز عمومی موجود در سطح شهر بیرجند از نظر ترکیب و توزیع فضایی دارای شرایط مطلوبی نیستند و در حال حاضر شبکه موزاییک لکه‌های فضای سبز شهری از وسعت و پیوستگی لازم برای ارایه خدمات اکولوژیکی برخوردار نمی‌باشد. لذا باید از طریق ایجاد پیوستگی بین مناطق دارای لکه‌های سبز گسسته و با مساحت‌های کم، در بهبود وضعیت این مناطق، برداشت، که این موضوع در مکان‌یابی پارک های جدید بسیار حایز اهمیت خواهد بود.