تحلیلی بر عوامل موثر در آسیب‌پذیری مسکن روستایی در برابر سانحه زلزله (مطالعه موردی دهستان سجاسرود- خدابنده استان زنجان)

چکیدهمسکن به عنوان عمده‌ترین بخش بافت کالبدی، نقش اساسی در شکل‌گیری ساختار فضایی و هویت معماری روستایی دارد و مهم ترین معیار رضایت‌مندی از مسکن در استحکام آن خلاصه می‌شود. با توجه به ناپایدار بودن عرصه جغرافیایی کشور در رابطه با سانحه طبیعی زلزله، مواردی از قبیل عدم رعایت ضوابط فنی، استفاده از مصالح ساختمانی سنتی و غیر مقاوم و فرسوده بودن مساکن منجر به آسیب‌پذیری بیشتر سکونت گاه‌های روستایی در برابر زلزله شده است. هدف این تحقیق، بررسی وضعیت مسکن روستایی و عوامل تاثیرگذار در آسیب‌پذیری آن در دهستان سجاسرود است. به این منظور داده‌های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع‌آوری شده و با استفاده از نرم‌افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان‌دهنده پایین بودن ظرفیت‌های محلی برای مقابله با آسیب‌پذیری مسکن در برابر زلزله در بین خانواده‌های نمونه است. از بین ظرفیت‌های محلی نامناسب‌ترین مورد به ظرفیت کالبدی مسکن اختصاص دارد. علاوه بر این تحلیل رگرسیونی ظرفیت‌های محلی نشان می‌دهد که عوامل اقتصادی و کالبدی به ترتیب با 491/0 و 298/0 بیش ترین میزان تاثیر و عوامل نهادی و اجتماعی با 126/0 و 160/0 کم ترین میزان تاثیر را در آسیب‌پذیری مسکن در منطقه مورد مطالعه داشته‌اند.