عمق یابی با استفاده از داده های ماهواره ارتفاع سنجی توپکس-پوزایدون، مطالعه موردی دریای عمان

استفاده از روش عمق یابی صوتی با کشتی با وجود حصول به دقت بالا، بسیار زمان بر، پرهزینه و در عمق-های زیاد حتی غیرعملی می باشد. این مساله باعث شده که در حال حاضر استفاده از روش صوتی صرفاً محدود به مناطق ساحلی و تا عمق متوسط گردد. امروزه با توجه به اهمیت و کاربرد نقشه های عمق یابی در علوم ژیوفیزیک، اقیانوس شناسی، ژیودزی و هیدروگرافی نیاز به تهیه نقشه های عمق یابی برای محدوده آب‌های ایران در شمال و جنوب بیش از پیش احساس می گردد. در این تحقیق ضمن مرور اجمالی بر مبانی نظری ارتفاع سنجی ماهواره ای، مقادیر آنامولی ثقل و پارامتر عمق با استفاده از مشاهدات ماهواره توپکس- پوزایدون در طی سال‌های 2003-1992 از روش ارتفاع سنجی ماهواره ای برای عمق یابی در محدوده دریای عمان استفاده گردید. روش بکار رفته در این تحقیق استفاده از تلفیق مقادیر ارتفاع ژیویید حاصل از داده های ارتفاع سنجی ماهواره ای و مدل جهانی ژیویید egm2008 در مناطق ساحلی و تبدیل آن به داده های آنامولی جاذبه از طریق فرمول معکوس وینینگ- مینز می‌باشد. داده های ثقلی سپس از طریق روش کولوکیشن تبدیل به داده های عمق می‌گردند. مقایسه نتایج حاصل از روش ارتفاع سنجی ماهواره ای با نقشه هیدروگرافی حاصل از روش صوتی با کشتی انطباق خوب این دو مدل در اکثر مناطق را نشان می دهد. انحراف معیار انطباق دو مدل در منطقه در حد 8/40 متر ارزیابی گردید که با توجه به محدوده تغییرات عمق منطقه تا 1200 متر مناسب ارزیابی می‌شود.