بررسی رابطه انتشار گاز دی اکسید کربن و آلودگی آب در ایران بانگرش اقتصاد محیط زیست

هدف اصلی این مطالعه بررسی رابطه بین انتشار گاز دی اکسید کربن و شاخص های کیفیت زیست محیطی در ایران با نگرش اقتصاد محیط زیست طی سال های 1388-1359 می باشد. برای این منظور از متغیرهای میزان انتشار سرانه گاز دی اکسید کربن و آلودگی سرانه آب به عنوان متغیرهای جایگزین برای در نظرگرفتن کیفیت هوا و آب در ایران استفاده شده و مدل تحقیق با بهره گیری از روش هم انباشتگی جوهانسن- جوسیلیوس برآورد شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل دلالت بر این دارد که منحنی زیست محیطی کوزنتس برای هر دو شاخص میزان انتشار گاز دی اکسید کربن و آلودگی آب تایید گردیده و رابطه بلندمدت بین متغیرهای تراکم جمعیت، نرخ رشد جمعیت شهرنشینی با شاخص های کیفیت زیست محیطی برقرار است. همچنین یافته های این مطالعه نشان می دهد که متغیرهای تراکم جمعیت و نرخ رشد جمعیت شهرنشینی تاثیر منفی و معنی دار بر شاخص های کیفیت زیست محیطی در ایران داشته اند. از طرف دیگر نتایج برآورد مدل حکایت از این دارد که کشش سرانه انتشار گاز دی اکسید کربن نسبت به متغیر تراکم جمعیت در مقایسه با کشش آلودگی سرانه آب نسبت به این متغیر بیشتر می باشد که بیان می کند آلودگی هوا علاوه بر تاثیرپذیری از متغیر درآمد سرانه به عنوان متغیر مقیاس از متغیر تراکم جمعیت نیز تاثیرپذیر بوده به طوریکه با افزایش یک درصد در تراکم جمعیت، میزان انتشار سرانه گاز دی اکسید کربن به میزان 06/2 درصد افزایش پیدا می کند.