بررسی میزان تاثیرپذیری رویکرد برنامه ریزی فضایی شهری ومنطقه ای کلان شهرهای ایران بر ا ساس تغییرات ساختارهای اقتصادی عصر جدید(نمونه موردی کلان شهرتبریز)

هدف این مقاله بررسی میزان تاثیرپذیری رویکرد سازماندهی فضایی شهری و منطقه ای کلان شهرهای ایران بر اساس تغییرات ساختارهای اقتصادی عصر جدید با تاکید بر کلان شهر تبریز است. زیرا به نظر می‌رسد در شرایط عدم تطابق ساختار فضایی کلان شهرها که عامل رشد اقتصادهای ملی و ارتقا دهنده جایگاه بین المللی و جهانی کشورها هستند، با نقش و عملکرد متناسب با تغییرات ساختارهای روز اقتصادی جهان، با مشکل تناقض‌های کالبدی نسبت به نقش بایسته شان مواجه شده و راه جهانی شدن کشور از طریق شهرهای بزرگ برای آنها مسدود خواهدشد.در این مقاله، اصول پایه‌ای برای برنامه ریزی فضایی شهری و منطقه ای و ضرورت توجه به نقش و جایگاه کلان شهرها با استفاده از آرا و نظریه پردازی های صاحب نظران این حوزه از جمله دانیل بل، فریتزماکلوپ، آلوین تافلر، فرانک و بستر، یونجی ماسودا، سیمون نورا، آلن منک، مارک اوری پورات و مانویل کاستلز که دارای دیدگاه‌های مرتبط با جامعه اطلاعاتی هستند، بررسی شده و مبانی نظری طرح‌های توسعه و عمران کلان شهر تبریز مورد مقایسه تطبیقی قرار گرفته است. از نظر روش شناسی گردآوری و تحلیل داده‌ها به صورت توصیفی و تحلیل ثانویه بوده است که در زیر شاخه‌های پیمایشی و بررسی موردی کار پژوهش را پیش برده است. همچنین در تجزیه و تحلیل این مقاله از روش تحلیل محتوایی، تطبیقی و آزمون tاستفاده شده است. عمده ترین یافته‌های مقاله عبارتند از: ویژگی‌های سازمان فضایی کلان شهرها بر اساس الزامات جامعه اطلاعاتی و میزان استفاده از پاردایم اطلاعات در تدوین انگاره‌ها و اسناد طرح‌های توسعه و عمران شهری و منطقه ای کلانشهر تبریز که از سال 1368 به امروز تهیه شده اند.