تحلیل نوسانات اقلیمی موثر بر ارتفاع برف (منطقه کوهرنگ)

حجم منابع آب و دسترسی به آن از مهم‌ترین عوامل شکل گیری سازمان فضای جغرافیایی ایران است. این منابع آب به شدت به توده‌های ارتفاعی بالای 3500 متر، خط برفمرز دایمی و موقت وابسته بوده که نسبت بارش جامد به بارش سالانه، ماندگاری و ارتفاع برف در این میان سهم بسزایی دارند. بنابراین وجود روند کاهشی در هر کدام از شاخص‌ها مذکور حجم منابع و در دسترس بودن آن را محدود می‌کند. منطقه کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری مهم‌ترین کانون آبگیر دایمی کشور می‌باشد. این منطقه به عنوان سرچشمه رودخانه‌های کارون و زاینده رود در طی سال‌های اخیر با کاهش نسبت بارش جامد به بارش سالانه، ارتفاع برف و حجم آب روبرو است. داده‌های اقلیمی و ارتفاع برف آن در یک دوره 20 ساله به کمک روش‌های زمین آماری همبستگی، رگرسیون چند متغیره و تحلیل‌های عاملی تحلیل گردید. با توجه به روش‌های استفاده شده دمای متوسط روزانه، دماهای خشک و تر ساعت 9 صبح به ترتیب با 647/0-، 640/0 – و 652/0- همبسته بودن بیشترین تاثیر را بر ارتفاع برف دارند. آستانه ذوب برف در هرکدام از این شاخص‌ها از 08/2 درجه سانتی‌گراد در ساعت 6 به 82/ 3 در ساعت 12 و 62/6 در ساعت 18 به وقت محلی افزایش می‌یابد. مقدار ویژه 608/10 و تبیین بیش از 75 درصد واریانس بیانگر نقش مهم این عناصر بر ارتفاع برف می‌باشد. روند افزایشی دما در این منطقه (275/4z=) تشدید ذوب برف و کاهش حجم منابع آب در دسترس رودخانه‌های کارون و زاینده رود را به دنبال داشته که تامین آب و جایگاه این منطقه در توسعه‌ای منطقه‌ای از نظر وابستگی به منابع آب را دستخوش تغییرات ناگهانی می‌نماید