سنجش و تحلیل اجتماع پذیری و ابعاد آن در مسیرهای شهری بر اساس نقش و تاثیر کیفیت محیط انسان ساخت (مطالعه موردی: خیابان جمهوری اسلامی مهاباد)

مسیرها از فضاهای پویای شهری هستند که به عنوان مکانها و محیطهای زندگی اجتماعی شناخته میشوند. این فضاها لایه ای از طراحی شهری هستند که همچون عنصری رابط بین عرصه خصوصی و عمومی به شهرها زیبایی میبخشند لذا توجه به کیفیات محیطی و ساماندهی آنها به منظور حضور تعاملات و به طور کلی فعالیتهای اجتماعی شهروندان ضروری مینماید. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف ارزیابی اجتماع پذیری خیابان جمهوری اسلامی شهر مهاباد و همچنین تحلیل اثرات کیفیت محیط انسان ساخت بر اجتماع پذیری فضای مورد اشاره در سال 1٤00 تهیه شده است. علاوه بر مطالعات اسنادی ،پژوهش دادههای میدانی با توزیع پرسشنامه گردآوری شده و با استفاده از نرم افزارهای spss در قالب آزمون t.test و مدل تحلیل مسیر تحلیل شده اند. یافتههای پژوهش در قالب آزمون t.test نشان دادند به طور کلی فضای مورد با اجتماع پذیری مطلوبی همراه است، اگرچه کیفیت محیطی آن در سطح متوسط ارزیابی شده است. همچنین نتایج مدل تحلیل مسیر با ضریب و سطح معنی داری 0/000 نشان از ارتباط قوی و معنی دار کیفیت محیطی با اجتماع پذیری فضا دارد. به طوریکه حدود نیمی از تغییرات اجتماع پذیری در فضای مورد مطالعه با ضریب تعیین ٠/٤٦٢ توسط کیفیت محیطی پیش بینی و تبیین می گردد. در این بین عواملی همچون جذابیت و دعوت کنندگی فضا جذب گروههای سنی و جنسی مختلف، ترتیب مراجعات ،کاربران تعاملات سازمان یافته کاربران و تا حدی امکان تشکیل تجمعات و پاتوقها به ترتیب با ضریب تاثیر ٠/٦٥٩، ٠/٤٥٧، ٠/٣٢٣، 0/318 و ٠/١٤٢ ، به طور مشخص و معنی داری متاثر از کیفیت محیطی در فضای مورد مطالعه میباشند میتوان گفت علیرغم کیفیت نسبی (متوسط) محیطی، موقعیت فضا در شهر و به تبع آن دسترسی راحت و تعلق خاطر شهروندان به آن همچنین کمبود سایر فضاهای شهری پایدار و جاذب شهر مهاباد موجب شده تا فضای مورد مطالعه اجتماع پذیر ارزیابی گردد لذا این اجتماع پذیری به طور جدی تحت تاثیر کیفیت محیطی است و ساماندهی ابعاد مختلف کیفیت محیطی فضایی اجتماع پذیر تر و پایدارتر را فراهم می سازد.

assessment and analysis of sociability and its dimensions in urban routes based on the role and effect of the quality of man-made environment (case study: jomhuri eslami street, mahabad)

routes are dynamic urban spaces that are known as environments of social life. these layers of urban design beautify the cities as links between the private and public spheres. thus, itappears imperative to heed environmental qualities and to systematize them for the purpose of attendance and interaction in social activities. this research is a descriptive-analytical methodto evaluate sociability. analyzing the effects of the quality of man-made environment on, theresearch was conducted in 2021. besides documentary-research studies, field data werecollected by distributing questionnaires. they were analyzed using spss and pls in the formof t-test and path analysis model. the findings in the form of t-test displayed that space isassociated with sociability, though its environmental quality is assessed at a moderate scale.also, results of path analysis model with path coefficient and significance level of 0.000exhibit a significant relationship between environmental quality and spatial sociability. sothat about half of the changes in the sociability are predicted and interpreted by environmentalquality with a coefficient of determination of 0.462. factors such as inviting spaces, attractingdifferent groups, order of visits, interactions and to some extent the possibility of gatherings,with an impact factor of 0.659, 0.457, 0.322, 0.318, and 0.142 respectively, at a significancelevel of less than 0.05, are substantially affected by environmental quality. it can be said thatdespite the relative environmental quality, the location and consequently easy access, as wellas the lack of other sustainable and attractive urban spaces in mahabad, has caused the studyspace to be considered sociable. at the same time, this sociability is seriously affected byenvironmental quality, therefore, organizing different dimensions of environmental qualityprovides a more social and sustainable environment.