بررسی تاثیر حکمروایی اجتماعات محلی بر پایداری بافت‌های ناکارآمد شهری (مطالعۀ موردی: محلات چوخورلار، قازان‌داغی، ملاحسین باغی و شمس‌آباد در شهر تبریز)

واگذاری نقش های مهم به جامعه شهروندی در بافت های ناکارآمد نوعی پدیداری حکمروایی خوب در قالب اجتماعات مردم محور می باشد که می تواند ظرفیتی برای ایجاد مشارکت، سرمایه اجتماعی و اعتماد و انسجام اجتماعی باشد تا با انعطاف پذیری رخ داده بتوان بر پایداری شهری در این عرصه های سکونتگاهی و تاب آوری آن از بعد مخاطرات شهری دست یافت. منظور اصلی این پژوهش بررسی تاثیر حکمروایی اجتماعات محلی بر پایداری بافت‏های ناکارآمد شهریست که برای این منظور، چهار محلۀ ناکارآمد و فرسوده به نام‏های چوخورلار، قازان‏داغی، ملاحسین باغی و شمس‏آباد  شهر تبریز به عنوان پایلوت مطالعاتی انتخاب شدند. پژوهش حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از لحاظ نحوۀ گردآوری داده‏ها از نوع توصیفی-همبستگی می باشد‏ در این راستا، ابتدا شاخص‏های دو مکتب حکمروایی اجتماعات محلی و پایداری شهری از منابع و ادبیات پیشین استخراج و پس از تبادل نظر با کارشناسان مربوطه اقدام به طراحی دو پرسشنامه در رابطه با دو مفهوم یاد شده گردید و تعداد 125 پرسشنامه برای هریگ از محلات انتخابی در نظر گرفته شد  روایی این پژوهش محتوایی و برای پایایی از آلفای کرونباخ  استفاده شده است و سپس نتایج بدست‏آمده با یکدیگر ادغام و مدل نهایی پژوهش بدست‏آمد. در پژوهش حاضر برای نیل به اهداف مطالعه، از دو نرم‏افزار spss 26 (جهت ارائۀ اطلاعات توصیفی و آزمون نرمال بودن داده‏ها) و smart pls (جهت ساختن مدل معادلات ساختاری و سنجش تاثیر متغیرها برهم) استفاده گردید. در این راستا ضرایب درونی و بیرونی متغیرهای مورد استفاده در کنار سنجش جهت و میزان تاثیر این متغیرها محاسبه و تحلیل شد و در نهایت خروجی های به دست آمده در راستای فرضیه های پژوهش مطابقت داده شد. در بخش اول تحلیل کیفیت مدلهای اندازه گیری انعکاسی مورد بررسی قرار گرفت در بخش دوم کیفیت مدل ساختاری و درنهایت برازش کلى مدل (gof) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده از پژوهش، نشان از تاثیرگذاری مثبت قوی و معنی دار متغیر حکمروایی اجتماعات محلی بر پایداری بافتهای فرسوده است که لزوم بکارگیری چنین ایده ای در برنامه ریزی و مدیریت این بافتها را بیش از پیش روشن می سازد بر اساس نتایج تحقیق در گروه متغیرهای حکمروایی اجتماعات محلی، متغیر رهبری و مدیریت با ضریب 2/25، کمترین ضریب را به خود اختصاص داده است که عدم وجود شفافیت در سازمانهای شهری در کنار نداشتن تخصص کافی مدیران در برنامه ریزی بهینه برای اجتماعات محلی و عدم اتکا به برنامه ریزی پایین به بالا را میتوان از عمده ترین کمبودهای مناطق مورد بررسی در این پژوهش ذکر کرد. همچنین بیشترین ضریب اختصاص یافته به متغیرهای ،حکمرانی به مشارکت مردمی با ضریب قابل توجه ٣/٥٤ مربوط میشود که نشان از تقاضای بالای مردم در مشارکت عمومی برای بالا بردن سطح توسعه مناطق مذبور دارد. با ملاحظه برآیند نتایج به دست آمده از عوامل حکمروایی اجتماعات محلی در محلات ناکارآمد کلان شهر ،تبریز در همه ،محلات، علاقه و حس مشارکت جامعه مدنی در ساماندهی بافت محله ای بیشترین میانگین را در بین عوامل به خود اختصاص داد که بر این اساس متغیر جامعه مدنی مشارکت (شهروندان با میانگین نظری ،٢/٦٤ ، ارزش بالاتری نسبت به متغیرهای مشارکت بخش خصوصی (٢/٣٦)، مسئولیت پذیری و پاسخگویی (٢/٥٠) و رهبری و مدیریت (٢/٢٤) را به خود اختصاص داد. همچنین متغیر پاسخگویی و مسئولیت پذیری مربوط به بعد نهادی نیز در رده دوم قرار گرفت. نتایج به دست آمده از تحلیل خروجی پرسشنامه های استفاده شده در پژوهش، حکایت از وجود مشکلات و نارضایتیهایی در محلات مورد مطالعه دارد میانگین نظری کمتر از 3 برای کل محلات برای 90 درصد از میانگین ،متغیرها موید ادعای فوق است که میانگین متغیرهای مورد استفاده اعم مفاهیم پایداری، تاب آوری، حکمروایی در این اجتماعات، ضعیف است و نشان از عدم رضایت ذهنی شهروندان محلات مورد مظالعه را دارد.

investigating the effect of governance of local communities on the sustainability of inefficient urban structures (case study: chokhorlar, kazandaghi, molhasin baghi and shamsabad neighborhoods in tabriz city)

assigning important roles to the civil society in dysfunctional contexts it is a phenomenon of good governance in the form of people-centered communities which can be a capacity for participation, social capital and social trust and cohesion to happen with flexibility it is possible to achieve urban sustainability in these residential areas and its resilience in terms of urban hazards. the main purpose of this research is the investigating effect of local communitis governance on the sustainability of urban inefficient textures. for this purpose, four inefficient and dilapidated neighborhoods named chokhorlar, qazan daghi, mollah hossein baghi and shams abad in tabriz were selected as pilot studies. current study based on the purpose of the application type  and in terms of how data is collected it is of descriptive-correlation type. in this way, first, extracted from previous sources and literature the indicators of the two schools of governance of local communities and urban sustainability. and after exchanging views with relevant experts two questionnaires were designed in connection with the two concepts mentioned. and 125 questionnaires for each of the selected locations was considered. validity of this research is content and  cronbach’s alpha is used for reliability. and then the results were merged and the final research model was obtained. in the present study to achieve the objectives of the study, from two softwares was used are spss 26(to provide descriptive information and test the normality of the data) and 3 smart pls (to model structural equations and measure the effect of variables on each other) the results of the research, it shows local community governance variable on the stability of inefficient textures it has a positive, strong and significant effect. makes it clearer than ever applying such an idea in the planning and management of these textures is necessary.