امکان سنجی به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه ریزی و مدیریت شهری (مطالعه موردی: شهر زاهدان)

پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات منجر به پیدایش ابزارهای نوین ارتباطی و اطلاع رسانی در دنیای امروز گردیده، به گونه ای که اشکال متفاوتی از نحوه انجام فعالیت ها و ارائه خدمات در تمام عرصه ها پدید آورده است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف امکا ن سنجی استفاده و به کارگیری ict در برنامه ریزی و مدیریت شهر زاهدان انجام شده است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از ابزار پرسشنامه و بررسی های میدانی به دست آمده است. روش نمونه گیری داده ها بر اساس فرمول کوکران (تعداد 380 نمونه)، در سطح مناطق پنج گانه شهر زاهدان تعیین گردیده و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t-test تک نمونه ای، رگرسیون خطی و ضریب همبستگی پیرسون در محیط spss انجام شده است. نتایج آزمون t-test نشان می دهد که تلفن، کامپیوتر و فکس با میانگین 2.82، 2.12 و 2.09 بیش ترین میزان استفاده، و چت، ایمیل و اینترنت به ترتیب با میانگین 1.42، 1.55 و 1.9 کم ترین میزان استفاده از امکانات ict را در محل کار به خود اختصاص می دهند. هم چنین رابطه معناداری بین میزان دسترسی به امکانات ict در محل کار و میزان استفاده از این امکانات جهت انجام امور رایج شهری وجود دارد. میزان استفاده از امکانات ict جهت انجام امور رایج شهری با میانگین 2.45 پایین تر از حد متوسط است که نشان دهنده استفاده کم مردم از این خدمات است. میزان رضایت شهروندان از خدمات ict توسط سازمان ها و گرایش به استفاده از این خدمات با سطح معناداری 0.289، بیانگر ارتباط مثبت و مستقیم بین این دو متغیر با شدت پایین است. همچنین سطح سواد اطلاعاتی شهروندان و پذیرش مظاهر ict با سطح معناداری 0.000 نشانگر سطح سواد اطلاعاتی مطلوب شهروندان است. بنابراین با تقویت زیرساخت ها به منظور ایجاد یک شهر هوشمند، می توان کاهش مشکلات شهری و برنامه ریزی شهری مناسب را در آینده انتظار داشت.