تحلیل انزوای فضایی بافت‌های شهری و شبیه‌سازی الگوی حرکت عابر پیاده به روش چیدمان فضا ( نمونه موردی: شهر زنجان)

انزوای فضایی در بافت های شهر زنجان همواره سایر انزواهای اجتماعی - اقتصادی را نیز ترغیب نموده است. تاکنون راهکارهای ارائه شده بدون توجه به رفتار شهروندان در فضای شهری، تنها متکی بر ادراکات ذهنی طراحان و معماران بوده است که نتوانسته گره از مشکلات فضایی این شهر بگشاید. بنابراین به نظر می رسد که تاثیر نحوه ساختار و پیکربندی فضایی این گونه بافت ها بر جریان حرکت عابر پیاده یکی از عوامل مهم در تحلیل انزوای فضایی باشد. از این رو این مقاله در[u1] بهمن سال 1394 با هدف تحلیل انزوای فضایی بافت های شهری زنجان اعم از فرسوده و غیرفرسوده در ساختار کلانِ شهر، براساس رفتار عامل انسانی، به روش چیدمان فضا[1] انجام پذیرفت. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بوده که اطلاعات نظری آن از طریق مطالعات کتابخانه ای جمع آوری گردید. تحلیل های انجام گرفته شامل دو بخش از تحلیل های چیدمان فضاست که عبارتنداز: الف) تحلیل پارامترهای ترکیبی ساختار فضایی شبکه معابر؛ که داده ها و اطلاعات مربوط به آن از طریق تحلیل نقشه خط محوری به کمک نرم افزارهای atocad، depth map و محیط arc gis بدست آمده و در قالب جدول، نمودار و نقشه استخراج شده است ب) تحلیل agent، یکی از زیر مجموعه های تحلیل چیدمان فضاست که در نرم افزار depth map انجام پذیرفت. در این تحلیل، انزوای فضایی براساس شبیه سازی الگوی رفتاری حرکت عابر پیاده صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که اولاً؛ نحوه برقراری روابط ها و ترتیبات فضایی حاکم بر بافت های شهری عامل اصلی در تحلیل گونه های مختلف انزوای فضایی است. ثانیاً؛ با استفاده از تحلیل agent، بر اساس تئوری حرکت طبیعی، این نتیجه حاصل شد که در بافت های قدیم و جدید شهر زنجان، جریان عامل حرکتِ عابر پیاده، نقش مهمی در بروز و یا عدم بروز انزوای فضایی داشته است.