تحلیل مکانی – فضایی و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی مسکن مهر میاندوآب

پس از انقلاب اسلامی سیاست های مختلفی برای تامین مسکن برای اقشار مختلف اجتماعی ارائه شده که گسترده ترین آنها از سال 1386 تحت عنوان »مسکن مهر « است. کاربست سیاست های مسکن مهر به لحاظ کمّی به افزایش مطلق واحد مسکونی در کشور منجر شده است لیکن عدم توجه به ابعاد فضایی مکانی آن پیامدهای اقتصادی و اجتماعی به بار آورد. هدف این پژوهش تحلیل فضایی مکانی سایت های مسکن مهر و ارزیابی پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن بود. روش تحقیق تلفیقی از پیمایش و مطالعات کتابخانه ای بوده و از تکنیک پرسشنامه برای گردآوری داده های میدانی استفاده شد. روایی پرسشنامه محتوایی و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ 0/82بدست آمد. جامعه آماری شامل سایت های مسکن مهر شهر میاندوآب و 1548 خانوار ساکن در این سایتها بود که با استفاده فرمول کوکران 230 خانوار به عنوان حجم نمونه محاسبه و با نمونه گیری احتمالی به روش قرعه کشی انتخاب شدند. با استفاده از مدل تحلیل شبکه ( na) و با معیارهای کالبدی، زیست محیطی به ارزیابی مکانیابی و تحلیل فضایی سایت های مهر و با روشهای کمی به تجزیه و تحلیل پیامدهای اقتصادی و اجتماعی مکانیابی سایتها پرداخته شد. نتایج نشان داد؛ مسکن مهر شهر میاندوآب به لحاظ دسترسی به نیازهای روزمره ساکنان خود (نزدیکی به خدمات شهری از جمله اشتغال، کاربری های آموزشی، بهداشتی - درمانی، ورزشی و فراغتی و... و همچنین به لحاظ وضعیت دسترسی به حمل ونقل و موقعیت مکانی (قرارگیری بر روی اراضی باارزش کشاورزی) در موقعیت نامطلوبی مکانیابی شده اند. این امر پیامدهای اقتصادی و اجتماعی منفی زیادی را از جمله افزایش زمان و هزینه سفرهای روزانه، کاهش ارتباطات اجتماعی ساکنان و همچنین کاهش احساس تعلق مکانی به مسکن را در پی داشته است.