مقایسه ی توانایی های معنی شناختی دانش آموزان تک زبانه و دوزبانه در پایه های دوم و پنجم ابتدایی مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 77-1376

ماهیت دو زبانگی و تاثیر این پدیده های اجتماعی بر روی توانایی های شناختی و زبانی فرد از مباحث پیچیده یی است که نگرش های متفاوتی در آن مطرح است . یکی از نظریات مهم در این زمینه را کامینز ( 1989) ارائه داده است . او نظریات خود را در زمینه ی دو زبانگی در دو فرضیه با عناوین فرضیه ی آستانه و فرضیه ی وابستگی متقابل چنین مطرح کرده است که برای جلوگیری از عوارض نامساعد دو زبانگی بر روی توانایی های شناختی فرد لازم است تا وی به سطح آستانه یی از مهارت در زبان اول برسد و با شروع آموزش زبان دوم ، نقش زبان اول همچنان به طور فعال باقی بماند . به رغم این واقعیت که کودکان جامعه ی ارمنه ی ایران فقط پس از رسیدن به رشد کامل در زبان اول ، یادگیری زبان دوم را آغاز می کنند ؛ مشاهدات تجربی حاکی از این است که مهارت بسیاری از آنها در جنبه های مختلف زبان فارسی ، خصوصا به لحاظ بیانی ، با محدودیت روبه رو است و رغبت زیادی در آنها برای تحصیل ملاحظه نمی شود و در گروهی از آنان الگوهای خاصی از ناتوانی در یادگیری جنبه هایی از زبان فارسی مشاهده می شود . یافتن توجیهی برای این مشاهدات اساس نظری پژوهش حاضر قرار گرفت . با بررسی توانایی های معنی شناختی دانش آموزان دو زبانه ی ارمنی ، شواهدی دال بر توانایی های پایین تر آنان در مقایسه با تک زبانه های فارسی زبان به دست آمده است . نمرات درسی دو زبانه ها نیز ، در مقایسه با تک زبانه ها ، به طور معنی داری پایین تر است . از طرف دیگر ، بررسی و مقایسه ی الگوهای تحصیلی و شغلی والدین این دو گروه ، با تفاوتی معنی دار ، به نتایج در خور توجهی منتهی گشته است . چنین عواملی ، که خود گواهی است بر تاثیر دو زبانگی بر گزینش شغل و ادامه ی تحصیل این افراد ، می تواند به عنوان عوامل تعیین کننده در مهارت های زبانی کودکان ارمنی مطرح شود .