تفاوت های تعاملی در کلام مبتلایان به آلزایمر

هنگام ارزیابی توانایی روایت پردازی افراد مبتلا به بیماری آلزایمر بایستی تعامل هایی را که موجب پدید آمدن روایت ها می شوند ، در نظر گرفت . دراین مقاله گفتار یک بیمار مبتلا به آلزایمر هنگام گفتگو با دو مخاطب متفاوت ، یعنی شوهر بیمار و مولف مقاله ، تحلیل گردیده است تا توجه خواننده را بدین نکته جلب کند که چگونه در یکی از این تعاملها روایت پردازی ، تسهیل شده و در تعامل دیگر چنین نبوده است . در پژوهش هایی که پیش از این در زمینه ی روان شناسی زبان ، بیشتر با تکیه بر روایت حاصله ، صورت گرفته چنین استنباط شده است که کاهش مهارت مبتلایان به آلزایمر در روایت پردازی ،‌ناشی از پیشروی این بیماری است که به تدریج توانایی بیمار را کاهش می دهد . بی گمان این استنباطی درست است . با این همه ‌، امکان گفتگوی طولانی و با معنایی که تا حدودی بر تمایل اجتماعی استوار و به مدد همین فعل و انفعال شکل گرفته باشد ، برای این بیماران وجود دارد .