بینش و نگرش روحانیون مورخ در تاریخ نگاری معاصر ایرانی (بعد از انقلاب اسلامی 1357ش)

روحانیت تشیع به عنوان یکی مهم‌ترین جریانهای سیاسی و فکری در ساختار سیاسی و فرهنگی کشور ایران به شکل مشخص از دوران صفویه مطرح گردید. در دوره بعد از انقلاب اسلامی 1357ش، روحانیون در قالب یک جریان تاثیرگذار در تمامی عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی حضور یافتند. علاوه بر این در حوزهای تئوریک، از جمله در عرصه تاریخ نگاری نیز به عنوان یک طیف فعال در شکل گیری جریان تاریخ نگاری اسلامی مطرح گردیدند، مبنا و اساس فکری این جریان، برداشتی از تعالیم اسلام، مذهب تشیع و حکومت اسلامی شکل گرفته بود. هدف این پژوهش بررسی بینش و نگرش روحانیون شیعه در شکل گیری و تداوم جریان تاریخ نگاری اسلامی بعد از انقلاب اسلامی است، بویژه اینکه برخی از روحانیون بعد از پیروزی انقلاب به عنوان نگارندگان و محققان در عرصه تاریخ حضور یافتند و اقدام به تدوین و نگارش کتب تاریخی نمودند. فرضیه این پژوهش این است که متاثر از انقلاب اسلامی، طیفی جدیدی از مورخان روحانی با پشتوانه حاکمیت جمهوری اسلامی در قالب تاریخ نگاری رسمی، دست به تدوین و تولید منابع تاریخ نگارانه زدند.روش و رویکرد این پژوهش به شکل توصیفی– تحلیلی با تکیه بر منابع اسنادی و کتابخانه ای است. همچنین یافته ها این پژوهش نشان می دهد به نسبت حجم گسترده‌ای منابع تاریخ‌نگاری بعد از انقلاب در داخل کشور، تولید و نگارش آثار تاریخی از جانب روحانیون، گستره‌ی قابل قبولی را به خود اختصاص می‌دهد و خود منجر به توسعه و بعضا شکل گیری جریان تاریخ نگاری اسلامی در این دوران شده است.

insights and attitudes of clerics and historians in contemporary iranian historiography (after the islamic revolution of 1979)

the shia clergy as one of the most important political and intellectual currents in the political and cultural structure of iran emerged in a specific way from the safavid era. in the period after the islamic revolution of 1979, clerics were present in the form of aninfluential movement in all political, social and cultural fields. in addition, in theoreticalareas, including in the field of historiography, they were also brought up as an activespectrum in the formation of the islamic historiography current, the basis andintellectual basis of this current, an understanding of the teachings of islam, the shiareligion and the islamic government was formed.the purpose of this research is to investigate the insight and attitude of shia clericsin the formation and continuation of islamic historiography after the islamic revolution,especially that some clerics appeared as writers and researchers in the field of historyafter the victory of the revolution and began to compile and write books. they madehistory. the hypothesis of this research is that, influenced by the islamic revolution, anew range of clerical historians started compiling and producing historiographical sources with the support of the government of the islamic republic in the form ofofficial historiography.the method and approach of this research is descriptive-analytical based ondocumentary and library sources. also, the findings of this research show that comparedto the vast volume of historiographical sources after the revolution in the country, theproduction and writing of historical works by clerics occupies an acceptable range andleads to the development and sometimes the form the flow of islamic.