چگونگی موضع گیری ایران در برابر تشکیل کنفدراسیون شیوخ جنوب خلیج فارس (1346-1349ش)

سیاست منطقه ای ایران در حوزه خلیج فارس و دریای عمان در دهه 40 شمسی/ 60 میلادی در نتیجه مجموعه تحولات داخلی و رهیافت های بین المللی دچار دگرگونی های عمیقی گشت. خروج نیروهای انگلستان از منطقه خلیج فارس و دریای عمان و بروز خلا قدرت ، مسئله بحرین و تشکیل فدراسیون شیوخ جنوب خلیج فارس از مهمترین رویدادهای بود که ایران به اشکال مختلف با آن در حال چالش و تقابل بود . در اواخر این دهه امارت های کوچک جنوب تنگه هرمز که سیاست خارجی و دفاعی آنان به وسیله انگلستان اداره می شد و فاقد تمرکز سیاسی و اداری مستقل بودند ، خواستار تشکیل نوعی کنفدراسیون گشتند . ایران با تاسیس این کنفدراسیون به مخالفت پرداخت. هدف از این نوشتار بررسی علل مخالفت شدید دولت پهلوی دوم نسبت به شکل‌گیری فدراسیون شیوخ خلیج فارس در این مقطع زمانی می باشد. در پایان نتیجه گرفته می شودکه ایران به علت حضور بحرین در این اتحادیه که تهران آن را بخشی از حاکمیت خود می دانست با آن به مخالفت پرداخت زیرا از دیدگاه تهران، بحرین بخشی از کشور ایران محسوب می شد و به صورت طبیعی امکان الحاق خودسرانه ان به معاهدات خارجی وجود نداشت. ایران تنها هنگامی که مسئله بحرین و بازگشت جزایر سه گانهپس از مذاکرات پیچیده پشت پرده به نتیجه رسید، با آن موافقت نمود.

how iran takes a position against the formation of the confederation of sheikhs in the south of the persian gulf (1968-1970)

iran's regional policy in the persian gulf and the oman sea underwent deep transformations in the 1940s/60s as a result of a series of internal developments andinternational approaches. the withdrawal of british forces from the persian gulf regionand the oman sea and the emergence of a power vacuum, the issue of bahrain and theformation of the south persian gulf sheikh federation were among the most importantevents that iran was challenging and confronting in various ways. at the end of thisdecade, the small emirates south of the strait of hormuz, whose foreign and defensepolicy was managed by england and lacked independent political and administrativefocus, demanded the formation of a kind of confederation. iran opposed theestablishment of this confederation. the purpose of this article is to examine the reasonsfor the strong opposition of the second pahlavi government to the formation of thefederation of persian gulf sheikhs at this point in time. in the end, it is concluded thatdue to the presence of bahrain in this union, which tehran considered to be part of itssovereignty, iran opposed it, because from tehran's point of view, bahrain wasconsidered a part of the country of iran, and it was naturally possible to join itarbitrarily. there were no foreign treaties. iran agreed to it only when the issue of bahrain and the return of the three islands was concluded after complex negotiationsbehind the scenes.