تبعیدیان حزب توده (گروه‌های اجتماعی، تبعیدگاه‌ها با تاکید بر تحلیل تاثیر کیفر تبعید بر کنش سیاسی آنان (1320-1332 ش.))

حزب توده در 10 مهر 1320 تاسیس شد. فعالیت گستردۀ این حزب در میان گروه‌های اجتماعی ، حکومت را وادار به کنترل آن نمود. تبعید یکی از ابزارهای حکومت برای کنترل اعضا و هواداران حزب توده بود. شناخت گروه‌های اجتماعی، تبعیدگاه‌ها و نیزمیزان تاثیر استفاده از کیفر تبعید بر عملکرد این افراد، هدف این پژوهش است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با کمک اسناد و منابع اصلی در پی پاسخگویی به این پرسش است که آیا استفاده از کیفر تبعید برای مجازات توده‌ای‌ها در دورۀ پهلوی دوم موثر بوده و توانسته آنان را از فعالیت به نفع حزب توده در تبعیدگاه و پس از آزادی از تبعید بازدارد؟ یافته‌ها نشان می‌دهد تبعیدیان حزب توده در اتفاقات تبعیدگاه مانند انتخابات و رویدادهای کشور از خود واکنش نشان دادند. تنظیم زندگی بر اساس تشکیلات، مطالعه و ترجمه، تحصیل مکاتبه‌ای، فشار سازمان‌یافته (اعتصاب) برای رسیدن به خواسته‌های خود و ارتقای آن از مسائل معیشتی به خواسته‌های حزبی و جلب سایر گروه‌های اجتماعی مانند دانشجویان و روزنامه‌نگاران نشان می‌دهد که تبعیدیان حزب توده، کنش سیاسی خود را ادامه دادند. تبعید این افراد باعث گسترش فعالیت‌های حزب توده در سراسر کشور و به‌ویژه در تبعیدگاه‌ها ‌گردید. تبعید کارگران و رده‌های پایین حزب توده باعث ارتقای جایگاه آنان پس از پایان تبعید ‌شد. دولت با تامین معاش‌شان سعی کرد تا آنان، دست از کنش سیاسی بردارند اما ادامه یافتن فعالیت سیاسی این تبعیدیان چه در تبعیدگاه و چه پس از آزادی در زادگاهشان، نشان از عدم اثرگذاری کیفر تبعید در تغییر رویکرد آنان دارد.

exiles of the tudeh party (social groups, exiles with emphasis on analyzing the effect of the punishment of exile on their political action (1941-1953))

the tudeh party was founded on october 1, 1941. the party’s widespread activities among social groups forced the government to take control. exile was one of the government’s tools to control members and supporters of the tudeh party. the purpose of this study is to identify social groups, places of exile and the effect of using the punishment of deportation on the performance of these people. this descriptive-analytical study, with the help of main documents and sources, seeks to answer the question of whether the use of exile punishment to punish the masses in the second pahlavi period was effective and was able to prevent them from working in favor of the tudeh party in exile and after. freedom from exile? the findings show that tudeh exiles reacted to deportation events such as elections in the country. organizing life based on organization, study and translation, correspondence education, organized strike, and attracting other social groups show that tudeh exiles are a political act. they continued. the deportation of these individuals led to the expansion of tudeh party activities throughout the country, especially in exile camps. the deportation of workers and the lower classes of the tudehparty promoted their status after the end of the deportation. the government tried to stop them from engaging in political activity by earning a living, but the continued political activity of these exiles, both in exile and after their release in their hometowns, shows that the punishment of deportation has no effect on changing their approach.