نقش شعوبیه در برانگیختن(طبقات) ایرانیان برای حضور در حرکت‌های مخالف دولت اموی

امویان و عرب های مسلمان از طریق فتوح پا به درون جامعه ی ایرانی گذاشتند، درحالی که خود هنوز نتوانسته بودند تفکراتی جاهلی را که قبلاً با آن خو گرفته بودند، به کلی کنار بگذارند. بنابراین مردم این جامعه را از هر طبقه و گروه موالی خواندند. با محروم کردن بسیاری از آنها از بخش های از حقوق مدنی و اجتماعی خود  که در اسلام مورد تصریح قرار گرفته بود زمینه به وجود آمدن گروهی ابتدا ناراضی و سپس منتقد و مساوات طلب، سرانجام معارض ضدعرب تحت عنوان شعوبیه را به وجود آوردند. این گروه با فعالیت های ادبی و سیاسی، و پنهان شدن در لفافه مرام و مسلک های گوناگون، امکان تعامل و حضور طبقات فرادست و فرودست ایرانی را درحرکت های مخالف دولت اموی چون قیام حارث بن سریج، قیام ابن اشعث، خوارج ... فراهم آورد. این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی و شیوه ی جمع آوری داده ها از منابع تاریخی، نقش شعوبیه را در برانگیختن و حضور طبقات ایرانی(فرادست و فرودست) ایرانی در حرکت هایی که به مخالفت با دولت اموی شکل گرفت، مورد مطالعه قرار داده است.

Shu’ubiyya’s role in interaction and presence of Iranian underprivileged and wealthy classes in movements against Umayyad government

The Umayyad and the Arabs, unable to put aside the Jahiliyyah’s thoughts thoroughly, entered Iran’s society via their conquests. As a result, they called the Iranian, of all classes and groups, Mawali. By depriving the nation of their social civil rights, they contributed to the formation of a criticizing and then conflicting group, i.e. Shu’ubiyya. Through their literal and political practices, and also disguising themselves in a variety of ideologies and manners, they were able to assist the Iranian underprivileged and wealthy groups to interact and attend in movements against Umayyad government, like AlHarith ibn Surayj’s uprising, AlAsh’ath ibn Qays’s uprising, and Khawarij. This study tried to investigate the role played by Shu’ubiyya in interaction and presence of Iranian underprivileged and wealthy classes in movements against Umayyad government by studying primary resources and using a historical research.