یک رویداد ، چهار مورخ رویکرد عینی جوینی ، ابن فوطی ، منهاج سراج و وصاف به واقعه سقوط بغداد

هجوم مغولان به سرزمین های اسلامی و سقوط خلافت عباسی از رویداد های مهم قرن هفتم هجری است که از ابعاد مختلف مورد توجه مورخان آن عصر قرار گرفته است. این پژوهش با روش تاریخی مبتنی بر رویکرد توصیفی، تحلیلی در پی مقایسه رویکرد عینی مورخان عصر ایلخانی( جوینی ، ابن فوطی، منهاج سراج جوزجانی ، وصاف) در روایت سقوط بغداد و عوامل موثر در آن است. فرض برآن است عواملی چون استواری روش راوی در روایت بر دو اصل انتقاد و تعلیل ، رویکرد اجتماعی مورخ ، دیدگاه وی نسبت به چیستی تاریخ ، دوری و نزدیکی راوی به واقعه، تعصبات و تعلقات سیاسی ، مذهبی و پایگاه اجتماعی او در رعایت عینیت تاریخی تاثیرگذار است.

One event, four historians Objective approach of Jovini, Ibn Futi, Minhaj Siraj and Wassaf to the fall of Baghdad

The Mongol invasion of Islamic lands and the fall of the Abbasid Caliphate is one of the most important events of the seventh century AH, which has been considered by historians from different dimensions. Historians of the patriarchal era (Jovini, Ibn Futi, Minhaj Siraj Jawzjani, Wasaf) have come close to historical objectivity in narrating the fall of Baghdad. It is assumed that the solidity of the narrator’s method in the narrative affects the two principles of criticism and analysis and his view of what history is in achieving historical objectivity. In fact, the narrator’s knowledge of the intellectual and narrative sciences and their critical causal approach bring them closer to historical objectivity.