مدل‌سازی فرسایش پاشمانی در بخشی از حوضه آبخیز کارون شمالی با استفاده از روش استنتاج فازی

فرسایش پاشمانی از اشکال اصلی و مهم فرسایش آبی است که بستر را برای ایجاد سایر اشکال فرسایش فراهم می کند. هدف از این مطالعه مدل سازی فرسایش پاشمانی در بخشی از حوضه آبخیز کارون شمالی از طریق روش استنتاج فازی می باشد. عمده کاربری اراضی منطقه به صورت کشت آبی، کشت دیم، مرتع و مرتع تخریب شده می باشد. ویژگی های خاک شامل ماده آلی، آهک، مقاومت برشی سطحی، توزیع اندازه ذرات، میانگین وزنی قطر خاکدانه و فرسایش پاشمانی خاک در چهار حالت شیب (s: ٪) و شدت بارندگی (ri: 1mm.h) به ترتیب 505، 5015، 80 5، 80 15، توسط دستگاه پاشمانی چند متغیره (mss) در 80 نقطه اندازه گیری شد. مدل سازی براساس روش موسوم به قانون ترکیبی استنتاج با پنج روش در انتخاب عملگرها صورت گرفت. کارایی این پنج روش با استفاده از شاخص میانگین مربعات خطا بین مقادیر اندازه گیری شده و برآورد شده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر 5 روش کارایی مناسبی در تخمین فرسایش پاشمانی دارند. همچنین فرسایش پاشمانی به وسیله پارامترهای شیب، شدت بارندگی، میانگین وزنی قطر خاکدانه، مقاومت برشی سطحی، شن ریز و سیلت درشت به خوبی و با دقت زیاد برآورد می شود.