اثر چهار رژیم تلفیقی آبیاری با آب شور بر الگوی توزیع شوری خاک در شرایط کشت گیاه

هدف از این تحقیق بررسی اثر آبیاری با مدیریت تلفیقی و چرخشی آب شور و شیرین روی الگوی توزیع شوری در خاک می باشد. برایاجرای این طرح یک زمین به 32 عدد کرت به ابعاد 5/2 * 6 متر مربع تقسیم بندی گردید. طرح آماری مورد استفاده در این تحقیق کرت های خرد شده (اسپلیت پلات) با 2 رقم آفتابگردان (آلستار و هایسان 33)، 4 رژیم آبیاری و 4 تکرار می باشد. رژیم های آبیاری به عنوان تیمار های تحقیق عبارتند از: 1t آبیاری یک در میان با آب شور 11 دسی زیمنس بر متر و آب معمولی 2 دسی زیمنس بر متر (یک در میان)، 2t معمولی ـ شور، 3t مخلوط و 4t شور ـ معمولی. در این تحقیق در اول، وسط و آخر فصل آبیاری نمونه برداری هایی از اعماق 0 ـ 20، 20 ـ 40 و 40 ـ 60 سانتی متری خاک انجام گرفته و میزان شوری، کلسیم و منیزیم، سدیم و کلر خاک اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که میزان شوری در عمق 40 سانتی متری برای هر دو رقم آفتابگردان و هر چهار رژیم آبیاری و در مراحل مختلف رشد گیاه، از دو عمق 20 و 60 سانتی متر بیشتر است. رژیم معمولی ـ شور در بین چهار تیمار اعمالی بیشترین میزان شوری خاک را دارد. با افزایش عمق آبیاری میزان کلر و سدیم خاک در اکثر رژیم ها و مراحل رشد، افزایش یافت و به حدود 50 و 75 میلی اکی والان برلیتر افزایش یافت. عناصر کلسیم و منیزیم برای رقم آلستار در رژیم های مختلف و در حالت تاثیر رژیم ها برروی عمق های مختلف معنی دار بوده است. در رقم آلستار کمترین شوری و بیشترین عملکرد بعد از تیمار شور ـ معمولی، مربوط به تیمار مخلوط، بعد از آن یک در میان و در آخر تیمار معمولی ـ شور می باشد.