بررسی کاربرد زغال ‌زیستی تهیه شده از شلتوک برنج در شوری‌زدایی آب آبیاری

استفاده از جاذب های کربنی برای حذف آلودگی های مختلف رو به افزایش است. زغال زیستی مواد متخلخل غنی از کربن، ارزان قیمت و دوست دار محیط زیست است که از پیرولیز زیست توده تولید می شود. در این مطالعه، پتانسیل زغال زیستی تهیه شده از شلتوک برنج در شوری زدایی آب آبیاری با شوری های 5، 15 و 25 دسی زیمنس بر متر مورد ارزیابی قرار گرفت. تاثیر دماهای پیرولیز 400 (rhb4)، 600 (rhb6) و 800 درجه سلسیوس (rhb8) بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی و قدرت شوری زدایی آنها بررسی شد. نتایج نشان داد که دمای پیرولیز تاثیر معنی داری بر خصوصیات جاذب دارد. زغال rhb6 با ظرفیت شوری زدایی 301/1 میلی گرم بر گرم کارآمدترین جاذب در شوری زدایی نسبت به دو جاذب دیگر بود. این جاذب بیشترین سطح ویژه (211 متر مربع بر گرم) و حجم تخلخل (0/114 سانتی متر مکعب بر گرم) را داشت. نتایج این مطالعه چشم اندازی جدید به مدیریت پسماندهای کشاورزی و کاهش هزینه های آبیاری می باشد.

Application of Rice Husk Biochar to Desalinate Irrigation Water

In recent years, use of carbonbased adsorbents has increased in pollution reduction from aqueous solutions. Biochar is a carbonrich porous material, with low costs, and environmentally friendly, which is prepared by pyrolysis of biomass. In this study, potential of rice husk biochar to desalinate irrigation water with EC of 5, 15 and 25 dS/m was investigated. The effect of pyrolysis temperatures of 400 (RHB4), 600 (RHB6) and 800 (RHB8) on selected physicochemical characteristics and their desalination power was considered. The results showed that pyrolysis temperature has a significant effect on biochar properties. RHB6 with 301.1 mg g1 desalination capacity was more efficient than the other biochars. This adsorbent had maximum surface area (211 m2 g1) and total pore volume (0.114 cm3 g1). The results of this study could open new horizons to manage the agricultural wastes and simultaneously reduce the cost of irrigation water.