مقایسه کارایی مدل‌های پهنه‌بندی بیابان‌زایی medalus،micd و fao-unep در کانون بحران بیابان‌زایی منطقه جرقویه استان اصفهان

بیابان زایی به عنوان یک بحران مهم در مناطق خشک استان اصفهان شناحته شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سه مدل اصلی پهنه بندی شدت بیابان زایی medalus، micd و faounep در کانون بحران بیابان زایی منطقه جرقویه در شرق اصفهان صورت گرفته است. بدین منظور معیارها و شاخص های بیابان زایی مربوط به آنها براساس خصوصیات منطقه و کارهای میدانی انتخاب و نقشه آنها در 27 رخساره ژئومرفولوژی تهیه گردید. نقشه های شدت بیابان زایی تولیدی براساس کلاس های هر مدل در محیط arcgis 10 طبقه بندی گردید و سپس توسط نرم افزار idrisi tiga 16.03 با یکدیگر مقایسه شدند. مطابق نتایج هر سه مدل، بیش از 95% منطقه مطالعاتی دارای کلاس بیابان زایی شدید است. مقایسه کلاس های شدت بیابان زایی بین سه مدل نشان داد که تنها 45% شدت بیابان زایی در بین مدل ها مشابه بوده که این امر به علت مختلف بودن تعداد کلاس ها و همچنین معیارها و شاخص ها در مدل های مختلف است. با توجه به صحت نقشه شدت بیابان زایی مدل مدالوس و همچنین سازگاری آن در انتخاب معیارها و شاخص ها، به کارگیری سامانه gis و میانگین هندسی در پهنه بندی بیابان زایی؛ به عنوان مدل برتر انتخاب گردید. طبق این مدل به ترتیب 85% و 15% از منطقه دارای بیابان زایی بسیار شدید و شدید است که بیانگر میزان بیابان زایی بسیار بالا در منطقه است و باید هرچه سریع تر با اجرای برنامه های بیابان زدایی روند صعودی فرایند آن را کاهش داد.

Performance Comparison of MEDALUD, MICD and FAO-UNEP Desertification Mapping Models in The Desertification Hotspot of Jarghoyeh Region, Isfahan Province

Desertification is known as a major crisis in arid regions of Isfahan province. This study aimed to assess the performance of three main desertification models including MEDALUS, MICD and FAOUNEP for mapping desertification severity in the hotspot of Jarghuyeh region, eastern Isfahan. Different desertification indicators and their related indices were chosen based on the characteristics of the region and fieldwork, and spatially mapped in 27 geomorphologic facies. The desertification severity maps were classified based on the classification scheme for each model in ArcGIS 10 environment, and then comparison of the models and selection of the best one were achieved using IDRISI Tiga 16.03 software. The results of all three models showed that more than 95% of the region can be classified as severe desertification but due to the differences in the number of desertification classes and also indicators and indices only 45% of desertification severity was observed to be similar across the models. Results indicated that the MEDALUS model due to its flexibility to accept new indicators and indices, GISbased characteristics, and use of geometric mean of indicators in desertification mapping seems to be a suitable model for studying desertification severity in the region. According to this model, 85% and 15% of the area are classified as very severe and severe class of desertification, respectively, which indicates that the rate of desertification is very high and immediate management programs are needed to slow down the desertification process in the region.