بررسی پتانسیل و کارایی پنج مالچ شیمیایی و معدنی در تثبیت تپه‌های ماسه‌ای

فرسایش بادی و گردوغبار ناشی از آن امروزه به‌صورت یک معضل زیست‌محیطی، نه‌تنها مناطق بیابانی بلکه کل کشور را تحت تاثیر خود قرار داده و هزینه‌های بسیاری در پی داشته‌است. مبارزه با فرسایش بادی در بسیاری از مناطق بیابانی با بهره‌گیری از مالچ‌های نفتی و کشت گیاهان سازگار، از دهه 40 آغاز شده است. اما استفاده گسترده از مالچ‌های نفتی علاوه بر مشکلات زیست‌محیطی، به‌دلیل هزینه‌های زیاد خریداری، جابه‌جایی و پاشش، صرفه اقتصادی ندارد. بدین منظور در این پژوهش، کارایی پنج مالچ غیرنفتی و شیمیایی در احیای بیولوژیک تپه‌های ماسه‌ای حاشیه نوار ریگ بلند کاشان بررسی شد. این پژوهش در قالب طرح کامل تصادفی تحت تیمار مالچ شامل: شاهد (بدون مالچ)، مالچ پلیمری، پتاس، فارس، پایا و آکرلیکی در 3 تکرار (3 تپه ماسه‌ای) انجام شد و میزان بادبردگی (به کمک شاخص‌های چوبی تعبیه شده در تپه‌ها)، زنده‌مانی گیاهان کشت‌شده به‌صورت قلمه و نهال، درصد رطوبت و دمای عمق 15 سانتی‌متری هر تکرار، اندازه‌گیری و مورد تجزیه واریانس قرار گرفت. مشاهده شاخص‌های چوبی نشان داد که مالچ‌های فارس، پایا و آکرلیکی باتوجه‌به میزان بادبردگی (تقریباً بدون بادبردگی) به لحاظ استحکام از مقاومت تقریباً یکسانی برخوردارند. در مالچ فارس پس از گذشت هشت ماه از پاشش، ترک‌های ریزی دیده شد که ناشی از دست‌ دادن انعطاف است. بررسی آمار دمای خاک نشان داد که تیمارهای تحت مالچ، تفاوت دمایی چندانی نسبت به تیمار شاهد ندارد که این خود مزیت مالچ‌های مورد استفاده را نشان می‌دهد. مقایسه داده‌های درصد رطوبت خاک، گویای درصد زیاد رطوبت در تیمار مالچ پتاس بود. بررسی درصد زنده‌مانی گیاهان کشت‌شده در تیمارهای پایا و آکرلیکی بیشتر بود. باتوجه‌به نتایج این پژوهش مالچ‌های آکرلیکی، پایا و فارس برای تثبیت ماسه‌های روان توصیه می‌شود. از محدودیت‌های پژوهش در عرصه‌های بیابانی، غیر قابل کنترل بودن شرایط محیطی و انسانی است؛ بنابراین محصور کردن کل عرصه مالچ‌پاشی و استفاده از دستگاه تونل بادی سیار در محل اجرای طرح و تعیین میزان بادبردگی در سرعت‌های مختلف پیشنهاد می‌شود.

investigation of potential and performance of five chemical and mineral mulch in stabilizing sand dunes

today, wind erosion and dust are an environmental crisis, not just in desert areas but also in the entire country, and putting many costs. the combat against wind erosion in many desert areas by using oil mulches and the cultivation of compatible plants started in the 40s. however, the use of petroleum in addition to mulching the environmental problems, due to the high costs of purchase, displacement, and dispersion, is not economical. therefore, the performance of non-oil and chemical mulch on dunes was investigated in kashan. the research on fertilizer application of mulch under a completely randomized design includes: control (no mulch), a polymer mulch, potas, fars, paya, and akrilik at 3 reps (3 sand hills) and the amount of erosion (with the help of the embedded indices in the hills), the survival of plants cultivated in the form of cuttings and seedlings, the percentage of humidity and temperature of each iteration were measured and variance analyses were performed. field surveys and the results of the statistical analysis showed that the strength resistance of fars, paya, and akrilik is almost the same. observation of wood indices showed that fars, paya, and akrilik mulches have almost the same strength in terms of wind resistance (almost no wind resistance). fars mulch after 8 months of spraying showed small fractures due to the loss of flexibility. the study of soil temperature statistics showed that the treatments under mulch had no significant temperature difference compared to the control treatment. a comparison of soil moisture data indicated a high moisture percentage in the potash mulch treatment. the survival rate of cultivated plants was higher in paya and akrilik treatments. according to the results, akrilik, paya, and fars mulch are recommended for sand fixation. one of the limitations of research in desert areas is the uncontrollability of environmental and human conditions. so, it is recommended to close the entire mulching area and use a mobile wind tunnel device at the project site to determine the wind slavery at different speeds.