تعیین سهم نسبی زیرحوضه‌ها در تولید رسوب به‌وسیله داده‌های پذیرفتاری مغناطیسی

هدف از این مطالعه، تعیین سهم نسبی منابع زیرحوضه در تولید رسوب به‌وسیله داده‌های پذیرفتاری مغناطیسی به‌عنوان منشایاب در حوضه آبخیز چهل‌گزی سنندج است. به این منظور، 20 نمونه از خروجی پنج زیرحوضه برداشت و پذیرفتاری مغناطیسی آنها اندازه‌گیری شد. نتایج تحلیل آزمون کروسکال والیس نشان داد هر سه ردیاب بسامد بالا، پایین و وابسته توانایی تفکیک حداقل دو منبع را دارا هستند. در مرحله دوم، سه ردیاب در منبع زیرحوضه به‌وسیله تحلیل تشخیص آزمون شدند و دو ردیاب با توان تفکیک‌پذیری متفاوت، بسامد بالا 88 درصد و پذیرفتاری وابسته با 12 درصد و توان تفکیک‌پذیری هر دو ردیاب با هم در جداکنندگی زیرحوضه‌ها برابر با 90 درصد بود، به‌عنوان ترکیب بهینه انتخاب شدند، پس این قابلیت را دارند که در مدل تعیین سهم نسبی رسوب شرکت داده شوند. نتایج مدل منشایابی رسوب بر اساس روش عدم قطعیت bayesian نشان داد، زیرحوضه‌های تودارصمدی با 44/4 درصد بیشترین سهم و دویسه، چتان و چرندو به‌ترتیب با 35/5، 7/9 و 4/5 و مادیان‌دول با 4/4 درصد کمترین سهم را در تولید رسوب داشت. بر اساس نتایج موجود، زیرحوضه‌های تودارصمدی و دویسه دارای بیشترین میزان تولید رسوب بود، پس در اجرای برنامه‌های مدیریتی حفاظت خاک باید در اولویت قرار گیرند.

Determining the Relative Contribution of Sub-basins to Sediment Production by Magnetic Susceptibility Data

The purpose of this study was to determine the relative contribution of subbasin resources to sediment production by using magnetic susceptibility data as the tracer in Chehelgazi catchment, Sanandaj. For this purpose, 20 samples of the output 5 subbasins were measured by harvesting and magnetic susceptibility. KruskalWallis test results showed that in all three trackings, frequency high, low and dependent, at least two sources had the ability to differentiate. In the second step, the three tracers were tested on the discriminant analysis by the subbasin source and two tracers with different power splitters showed the high frequency of 88% and the frequency dependence of 12%; power splitters both tracers together in the subbasin splitters was 90%, so they were selected as the optimal combination; therefore, they have the capability to determine the relative contribution model of sediment. The results of Bayesian uncertainty model also indicated Todarsamadi subbasin with 44.4% of the largest contribution and Doveyseh, Chatan and Cherendo subbasins with 35.5, 7.9 and 4.5, respectively, and Madian Dol subbasin with 4/4 percent had the lowest contribution to sediment production. Based on the available results, Todarsamadi and Doveyseh subbasins had the highest amount of sediment production; so these results could be used in soil conservation and management planning.