مطالعه کانی های رسی خاکهای گچی زمین ریختهای مختلف در منطقه شرق اصفهان

کانی های رسی شایسته بررسی دقیقی هستند، زیرا در بسیاری ازخاک ها نقشی مهمی بازی می کنند. شناسایی کانی های رسی پنج خاک گچی از زمین ریخت های مختلف در شرق اصفهان با استفاده از پراش اشعه ایکس {x-ray diffraction(xrd)} مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، خاکدانه ها و رسوب های فرسایش یافته بادی به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی (scanning electron microscopy)مشاهده و با اسپکتروفتومتری اشعه ایکس(enery dispersive x-ray analyser) تجزیه گردید. نتایج نشان می دهند که در همه نیم رخ های خاک، کانی های پالیگورسکیت، میکا، کائولینیت، کلریت و کوارتز و به مقدارناچیز ورمی کولیت و کانی های مخلوط نامنظم وجود دارند. اسمکتیت در خاک های دشت دامنه ای و تراس قدیمی رودخانه شناسایی شد ولی در خاک های مخروط افکنه دیده نشد. احتمالا کانی های کلریت، کائولینیت، میکا و کوارتز از مواد مادری به ارث رسیده اند. به نظر می رسد که کانی پالیگورسکیت در خاک های مخروط افکنه در پایان دوره ترشیاری موقعی که منطقه توسط برکه های کم عمق و خیلی شور پوشیده بود به صورت خود تشکیل ایجاد گردیده است . منشا پالیگورسکیت در خاک های تراس قدیمی ماهیتا آواری می باشد و منشا بادی پالگورسکیت نیز محتمل است، زیرا که در افق های سطحی این خاک به مقدار زیاد شناسایی گردید. در خاک های تراس قدیمی، افزایش اسمکتیت با عقم در مقایسه با کاهش پالیگورسکیت، به خود تشکیل اسمکتیت از پالیگورسکیت نسبت داده می شود.