شناسایی، پایش و بررسی سازوکار زمین‌لغزش با استفاده از روش تداخل‌سنجی پراکنش کننده‌های دائمی تصاویر ماهواره‌ای رادار با روزنه ترکیبی

تکنیک تداخل سنجی راداری ابزار ارزشمندی در پایش جابه جایی های سطح زمین است. یکی از روش هایی که به منظور کاهش محدودیت های این تکنیک وجود دارد، روش تداخل سنجی راداری مبتنی بر پراکنش کننده های دائمی (ps) است که جابه جایی را تنها بر روی پیکسل هایی که ویژگی های پراکنشی آنها در طول زمان تقریباً ثابت است، پایش می کند. در این پژوهش با هدف شناسایی و پایش لغزش با استفاده از فناوری پراکنش کننده های دائمی دو مجموعه داده های palsar و asar، به ترتیب با طول موج باند l و c، حالت مداری گذربالا و پایین در بازه زمانی 2007 تا 2010 و 2003 تا 2010 در منطقه روستای نقل از توابع پادنای علیای سمیرم استان اصفهان به کار گرفته شدند. نتایج اندازه گیری جابه جایی نشان داد که هر دو مجموعه داده palsar و asar، با استفاده از روش ps (با مقادیر 1253 میلی متر و 1578 میلی متر در دوبازه زمانی چهار و هفت سال) در شناسایی لغزش نقل، کارآمد هستند. لیکن نتایج پردازش تصاویر asar نسبت به palsar برای تعیین میزان جابه جایی قائم لغزش به دلیل حرکت مداری گذرپایین، مناسب تر هستند. این در حالی است که تصاویر palsar به دلیل شناسایی تعداد نقاط پراکنش کننده دائمی بیشتر، محدوده لغزش را بهتر شناسایی می کنند. نتایج حاصل از روش های gps و ps برای روند لغزش نقل یکسان و موید یکدیگر به سمت غرب است. همچنین میزان جابه جایی قائم بین یک تا دو متر در قسمت های مختلف سطح لغزش اندازه گیری شد. در نهایت با استفاده از تلفیق داده های راداری palsar و asar که به ترتیب در دو گذربالا و پایین، امکان بررسی سازوکار، نوع لغزش و جهت حرکت آن فراهم شده است.