اثر فاصله قطره‌چکان‌ها بر گرفتگی فیزیکی نوارهای آبیاری قطره‌ای

آبیاری قطره ای از جمله روش های نوین آبیاری جهت استفاده بهینه از منابع آب و افزایش راندمان آبیاری به شمار می آید. مهم ترین مشکل این سیستم ها، گرفتگی قطره چکان هاست. در این میان گرفتگی فیزیکی، مهم ترین عامل در کاهش دبی و یکنواختی پخش قطره چکان ها محسوب می گردد. موقعیت قطره چکان ها روی لوله های فرعی و فاصله آنها از هم از جمله عوامل موثر بر شدت گرفتگی فیزیکی قطره چکان ها محسوب می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فاصله قطره چکان های نوارهای آبیاری قطره ای بر میزان گرفتگی فیزیکی آنها می باشد. برای این منظور یک مدل فیزیکی آبیاری قطره ای در آزمایشگاه طراحی و ساخته شد. در این تحقیق از نوارهای آبیاری پلاک دار و درزدار با فاصله قطره چکان های برابر با 10، 20 و 30 سانتی متر استفاده شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که فاصله قطره چکان ها اثر معنی داری بر گرفتگی قطره چکان ها در نوارهای آبیاری قطره ای پلاک دار و دزدار دارد. نتایج همچنین نشان داد که نوار آبیاری پلاک دار با فاصله قطره چکان های 30 سانتی متری با نرخ گرفتگی برابر 22 درصد، کمترین گرفتگی را دارا بود. مقایسه مقادیر نرخ گرفتگی و ضریب یکنواختی نوار آبیاری قطره ای، کارایی بالاتر نوار آبیاری پلاک دار در شرایط گرفتگی را نشان داد.