رویکرد تلفیقی ahp-topsis گروهی در مکان‌یابی عرصه‌های مستعد برای تغذیه مصنوعی سفره‌های آب ‌زیرزمینی (مطالعه موردی: حوضه آبخیز شاهرود- بسطام)

روند رو به رشد و توسعه شهرستان شاهرود در سال های اخیر، استراتژی مدیریت منابع آب زیرزمینی در این منطقه را بیش از پیش ایجاب می کند. هدف از این پژوهش انتخاب مکان های بهینه تغذیه مصنوعی سفره های آب زیرزمینی با استفاده از رویکرد ترکیبی ahp-topsis گروهی می باشد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی مبتنی بر روش های میدانی و کتابخانه ای است. بدین صورت که پس از مشخص کردن منطقه مورد مطالعه با استفاده از تصاویر ماهواره ای و عکس های هوایی، به بازدید از منطقه پرداخته شده است و معیارها و زیر معیارها با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای مشخص گردید که شامل 5 معیار و 12 زیرمعیار می باشد. در گام بعد اقدام به انتخاب مکان های بهینه تغذیه مصنوعی با روش ترکیبی گردید که شامل طراحی ساختار سلسله مراتبی از موضوع، تهیه ماتریس های مقایسات زوجی و قرار دادن آنها در اختیار خبرگان برای به دست آوردن ارزش معیارها و زیر معیارها و نهایتاً رتبه بندی مناطق با استفاده از روش topsis است. نتایج نشان داد که معیارهای لیتولوژی، شیب، عمق سطح آب زیرزمینی و کاربری اراضی بیشترین تاثیر را در تعیین عرصه های مساعد برای تغذیه مصنوعی سفره های آب زیرزمینی داشته اند. به منظور اعتبار سنجی روش، از عرصه های کنترلی استفاده گردید. نتایج اعتبار سنجی موید دقت بالای روش (87/02)، در شناسایی مناطق مستعد برای تغذیه مصنوعی می باشد. در مجموع از کل منطقه مطالعاتی به مساحت 7603/25 کیلومتر مربع، 6/73 درصد (513/97 کیلومتر مربع) در کلاس بسیار مساعد و 12/82 درصد (974/73 کیلومتر مربع) در کلاس مساعد قرار گرفت.