نقش گرمادهی، کلرید کلسیم و پرمنگنات پتاسیم بر عمر انباری و سفتی گوشت میوه سیب گلدن دلیشس

سیب گلدن دلیشس با غلظت های کلرید کلسیم صفر،4 و 6 درصد به مدت نیم دقیقه به روش نفوذ در خلا (250 میلی متر جیوه )و گرمای 38 درجه سانتیگراد در سه سطح صفر،48 و 72 ساعت تیمار شد . سپس میوه های تیمار شده به مدت 5/2 و 5 ماه در دمای صفر درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85-90 درصد ، و پس از خروج از سردخانه به مدت یک هفته در دمای 20 درجه سانتی گراد نگهداری گردید . نتایج نشان داد که کلرید کلسیم 4 و 6 درصد به طور معنی داری باعث افزایش غلظت کلسیم گوشت میوه پس از 5/2 و 5 ماه در دمای صفر درجه شد . با افزایش میزان کلسیم گوشت میوه ، سفتی بافت میوه نیز افزایش پیدا کرد ، به طوری که بین غلظت کلسیم و سفتی گوشت میوه پس از 5/2 و 5 ماه به ترتیب ضریب رگرسیون r^2=0.77 و r^2=0.83 به دست آمد . گرمادهی به مدت 48 و 72 ساعت باعث افزایش سفتی میوه نسبت به شاهد گردید . کلرید کلسیم 4 و 6 درصد همراه با گرمادهی به مدت 48 ساعت پس از 5/2 و 5 ماه نگهداری در دمای صفر درجه سانتیگراد و در طول یک هفته نگهداری در دمای 20 درجه سانتی گراد پس از خروج از سردخانه ، سفتی گوشت میوه را به طور معنی داری افزایش داد . با افزایش غلظت کلرید کلسیم میزان از هم پاشیدگی میوه سیب کاهش یافت . در آزمایش دوم میوه های تیمار شده با کلرید کلسیم صفر،4 و 6 درصد به روش نفوذ در خلا و پرمنگنات پتاسیم صفر ، 10 و 20 گرم در هر کیسه به مدت 2 و 4 ماه همچون آزمایش قبل در سردخانه نگهداری شد . پرمنگنات پتاسیم به تنهایی سفتی بافت میوه را به طور معنی داری افزایش داد ، ولی در تیمارهایی که همراه با کلرید کلسیم به کار رفته بود تاثیر معنی داری بر سفتی گوشت میوه نداشت .