فعالیت آنزیمهای سلولولیتیک بی جنبش شده در برخی از مواد آلی و کانی خاک

مواد آلی و کانی های رسی بیشتر از آنزیم های ریز جانداران آن را جذب و نگهداری کرده به پایداری آنها در خاک می افزایند . این پژوهش برای روشن تر شدن سهم هر یک از بخش های آلی و کانی خاک از فعالیت آنزیم های سلولولیتیک بی جنبش شده در آن انجام گردید . آنزیم سلولاز روی برخی از نگهدارنده های آلی و کانی خاک بی جنبش شد . فعالیت آنزیم های اگزوگلوکاناز و اندوگلوکاناز بی جنبش شده در زمان های مختلف اندازه گیری شد . پایداری انزیم های اگزوگلوکاناز و اندوگلوکاناز بی جنبش شده به نگهدارنده آن بسیار وابسته بود . پس از 20 روز نگهدارنده در دمای چهار درجه سانتی گراد ، کاهش فعالیت آنزیم هایی که روی نگهدارنده های الی مانند آویسل بی جنبش شده بودند ناچیز بود . در برابر آن ، کاهش فعالیتهای آنزیم هایی که روی خاک و کانی های آن بی جنبش شده بودند نسبتا زیاد بود . از سوی دیگر ، فعالیت آنزیم های اگزوگلوکاناز و اندوگلوکاناز بی جنبش شده روی آویسل و مانده های کشاورزی به اندازه چشم گیری بیشتر از خاک و کانی های رسی آن بود . بنابراین ، شاید بتوان گفت که بخش بزرگی از فعالین آنزیم های سلولولیتیک خاک وابسته به آنزیم هایی است که روی مانده های کشاورزی در خاک نگهداری و بی جنبش شده اند . . پوشاندن هر یک از نگهدارنده های کانی های رسی ، خاک و آویسل با هیدروکسید آلومینیم ( چهار میلی مول بر گرم ) به اندازه چشمگیری بر مقدار و فعالیت آنزیم های بی جنبش شده روی آنها افزود . فعالیت آنزیم های اگزوگلوکاناز و اندوگلوکاناز بی جنبش شده روی خاک و کانی های هم یون شده با کلسیم بیشتر از آنزیم های بی جنبش شده روی خاک وکانی های هم یون شده با پتاسیم بود . ولی این پیامدها شاید وابسته به پیامد ویژه کاتیون کلسیم در روش ارزیابی و نیز فعالیت این آنزیم ها باشد . به هر حال ، پیامدهای کاتیون هم یون کننده بر آنزیم های بی جنبش شده روی آویسل چشم گیر نبوده است .