بررسی ترکیب پذیری ده لاین زودرس ذرت دانه ای با روش تلاقی دای آلل

به منظور بررسی ترکیب پذیری لاین های زودرس ذرت و انتخاب و تهیه بهترین ترکیب هیبرید سازگار با شرایط اقلیمی منطقه تعداد 10 لاین اینبرد برگزیده ذرت کشت و کلیه تلاقیهای مستقیم بین آنها انجام شد. بذور 45 ترکیب 1f حاصله در سال زراعی 1377 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی طرق مشهد درقالب طرح آزمایشی آلفا - لاتیس با 3 تکرار کشت گردیدند. نتایج تجزیه واریانس آماری نشان داد که اختلافات بسیار معنی داری بین ژنوتیپ ها از نظر عملکرد دانه و سایر صفات اندازه گیری شده وجود دارد. بنابراین تجزیه دای آلل برای تبیین ژنتیکی صفات انجام شد. واریانس اثرات ترکیب پذیری عمومی برای کلیه صفات بسیار معنی دار شد که نشان دهنده اهمیت اثرات افزایشی ژنها در کنترل صفات مورد مطالعه می باشد . همچنین واریانس اثرات ترکیب پذیری خصوصی برای کلیه صفات به جز وزن هزار دانه بسیار معنی دار برآورد گردید. بنابراین نقش توام اثرات افزایشی و غیر افزایشی در کنترل صفات مورد بررسی مشهود گشت. برای عملکرد دانه والدهای k 1369/4 و s61 بیشترین ترکیب پذیری عمومی را به ترتیب در جهت افزایش و کاهش آن داشتند. به علاوه بهترین ترکیب پذیری خصوصی برای عملکرد متعلق به تلاقی tva 926 * k 1249/3بود، بنابراین ترکیب مذکور می تواند به عنوان یک هیبرید امید بخش در برنامه به نژادی ذرتهای زودرس مورد استفاده قرار گیرد. میزان وراثت پذیری عمومی عملکرد 65 درصد برآورد شد در حالیکه وراثت پذیری خصوصی آن تنها 30% بود که حاکی از نقش بیشتر اثرات غالبیت ژنی در کنترل صفت می باشد.