اثر روشهای مختلف استفاده از کولتیواتور و علفکش بر کنترل علفهای هرز، عملکرد دانه و اجزای عملکرد در ذرت (Zea Mays )هیبرید Sc704

استفاده از کولتیواتور و علفکش از روشهای معمول کنترل علفهای هرز ذرت می باشد. تعداد خاک ورزی و الگوی پاشش علفکشها از عواملی هستند که در کارآیی این روشها موثرند. کولتیواتور به تنهایی کنترل خوبی را ارائه نمی دهد و علفکشها علاوه بر خطرات محیطی، باعث افزایش علفهای هرز مقاوم می شوند. بدین منظور هشت تلفیق مختلف از تعداد خاک ورزی ( صفر، یک و دوبار) و الگوی پاشش علفکشها( بدون علفکش، کاربرد نواری و یکنواخت) با شاهد عاری از علف هرز در آزمایشی در تابستان سال 1376 در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزشی و پژوهشی کشاورزی رامین وابسته به دانشگاه شهید چمران اهواز در یک طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار مقایسه شدند. علفهای هرز اصلی شامل سوروف، اویارسلام و پیچک صحرایی بودند. علفکشهای مورد استفاده آترازین، الاکلروتو، فوردی بودند. بیشترین کنترل علف هرز را تیمارهای دارای سمپاشی غیر تلفیقی داشتند. خاک ورزی دوم بر عملکرد موثر نبود و در حالت یک بارو دو بار خاک ورزی بین کاربرد نواری و یکنواخت علفکشها تفاوتی نبود. در بین اجزا عملکرد تعداد دانه در ردیف معنی داری در بین تیمارهای مختلف نشان داد. تیمار کاربرد نواری علفکش به همراه دو بار خاک ورزی از نظر عملکرد، کنترل علف هرز و کاهش مصرف علفکشها می تواند مد نظر قرار گیرد.