بررسی مقایسه ای محیط های کشت مختلف برای شمارش کشت های آغازگر در ماست

در بین عواملی که بر کیفیت ماست اثر می گذارند، استارترها( کشت های آغازگر) اهمیتی بسزایی دارند. بررسی کمی این باکتریها در بسیاری از کشورها برای اطمینان از انطباق با استانداردها و رعایت حداقل تعداد باکتری های زنده آغازگر ضروری است. از سوی دیگر نسبت باکتری های موجود در کشت آغازگر بر کیفیت محصول نقش زیادی دارد. در این پژوهش 9 محیط کشت شناخته شده که در منابع علمی مختلف توصیه شده اند مورد برسی مقایسه ای قرار گرفتند. استارتر استاندارد ماست (chi) و کشت های خالص از باکتریهای ماست بر روی محیط های 9 گانه رشد داده شدند و تعداد باکتری های رشد یافته و کیفیت افتراق پرگنه ها ازیکدیگر مورد مطالعه قرارگرفت. نتایج این بررسی نشان داد اگر چه محیط کشت های بسیاری با هدف استفاده در شمارش و تشخیص باکتری های موجود درماست ارایه شده اند اما تنها تعداد اندکی نتایج قابل اعتمادی را از نظر کمی و کیفیت افتراق پرگنه ها نشان می دهند. محیط های m17( برای استرپتوکوکوس ترموفیلوس) و amrs ( برای لاکتوباسیلوس دلبروکای زیر گونه بولگاریکوس) محیط های بسیار مناسبی هستند اما چنانچه استفاده از یک محیط مورد نظر باشد، tppy و rcpb انتخاب های خوبی هستند.