اثر مخمر ساکارومایسز سرویسیا بر جمعیت باکتریایی شکمبه و عملکرد گوساله های ماده هلشتین

در این آزمایش 18 راس گوساله ماده هلشتاین ( میانگین وزن 90/4+-89/41 کیلوگرم) به طور تصادفی در قفس های انفرادی قرار داده شد و از تیمارهای آزمایشی شامل شاهد ( فاقد مخمر)، نیم و یک درصد مخمر بر اساس ماده خشک کنسانتره شروع کننده در قالب یک طرح کاملا تصادفی به منظور مطالعه اثر مخمر ساکارومایسز سرویسیا بر جمعیت باکتریایی شکمبه و عملکرد گوساله ها استفاده گردید. کنسانتره شروع کننده شامل 13% یونجه خردشده و 87% مخلوط کنسانتره بوده که به طور آزاد از 7 روزگی تا 90 روزگی تغذیه می شد. به گوساله ها معادل 10% وزن بدن از تولد تا 52 روزگی شیر داده می شد. مخمر، مصرف کنسانتره شروع کننده و کل ماده خشک مصرفی روزانه را به طور معنی داری کاهش داد(01/0(p< اما انرژی بر افزایش وزن روزانه، بازده تبدیل خوراک به وزن زنده و مولفه های شکمبه طی روزهای مختلف نمونه گیری نداشت. همچنین افزودن مخمر هیچ تاثیری بر قابلیت هضم پروتئین ، adf,ndf نداشت. در صورتیکه قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی را به طور معنی داری افزایش داد(05/0(p<. مخمر سطوح گلوکز و ازت اوره ای خون را تحت تاثیر قرار نداد مگر در 90 روزگی که کاهش معنی داری در سطح ازت اوره ای خون مشاهده شد(05/0(p<. دمای راست روده گوساله ها و روزهای تحت درمان تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. افزایش حاصل در اندازه های بدنی از قبیل: طول بدن، محیط قفسه سینه، محیط مچ پاهای جلویی، فاصله سر پین ها، فاصله سر هیپ ها، فاصله پین تا هیپ و قد از روی کپل تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. اما کمیت ارتفاع از جدوگاه، محیط شکم و محیط مچ پاهای عقبی تحت تاثیر استفاده از مخمر قرار گرفتند. فراوانی جمعیت مخمر در لوله گوارش گوساله ها به شدت تحت تاثیر تیمارها بود(05/0(p<. همچنین نتایج کشت مدفوع نشان داد که مخمر توانسته است از لوله گوارش به صورت زنده عبور کند، به طور کلی به نظر می رسد که استفاده از مخمر در گوساله های هلشتاین تا 90 روزگی تاثیر قابل ملاحظه ای بر عملکرد گوساله ها ندارد.