تاثیر روش و تراکم کاشت بذر بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم تجن

به منظور بررسی تاثیر روشهای مختلف کاشت و تراکم های متفاوت بر عملکرد و اجزا ، عملکرد گندم رقم تجن آزمایشی در طرح کرتهای خرد شده به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 81 - 1380 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان اجرا شد . تیمارها شامل سه روش کاشت جوی پشته ای با عرض پشته 45 سانتی متر b1 جوی پشته ای با عرض 120 سانتی متر b2 و مسطح b3 همگی به فواصل 15 سانتی متر و سه تراکم بذر 200 بذر در متر مربع c1 ، 370 بذر در متر مربع ، متوسط ، c2 و 500 بذر در متر مربع ،‌ زیاد c3 بودند . نتایج نشان داد اثر تراکم های مختلف بر تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه معنی دار بود به طوریکه با افزایش تراکم از میزان انها کاسته شد اما اثر آن بر عملکرد دانه گندم معنی دار نبود . بیشترین میزان عملکرد در روش کاشت b1 حاصل شد بطوری که در مقایسه با روش کاشت b2 43/13 درصد و نسبت به روش کاشت b3 ، 3/11 درصد افزایش نشان داد . اما بین روشهای کاشت b2 و b3 از نظر عملکرد دانه اختلاف معنی داری وجود نداشت . تراکم کاشت باعث بروز تفاوت معنی داری در شاخص سطح برگ در مرحله قبل از ظهور برگ پرچم شد . شاخص سطح برگ نیز دارای اختلاف معنی داری بود ، به طوری که روش کاشت b1 در تمام مراحل نمونه برداری دارای شاخص سطح برگ بیشتری بود و پس از آن به ترتیب b2, b3 قرار داشتند . حداکثر شاخص سطح برگ 47/4 در روش b1 در مرحله ظهور سنبله بدست آمد اثر روشهای مختلف کاشت بر تعداد سنبله در متر مربع ، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه معنی دار بود . بیشترین تعداد سنبله در متر مربع 8/330 مربوط به روش کاشت b3 و بیشترین تعداد دانه در سنبله 25/36 و وزن هزار دانه 57/41 به روش کاشت b1 اختصاص داشت . اثر متقابل روش کاشت و تراکم بر تعدد دانه در سنبله در برخی تیمارها تفاوت معنی داری را نشان داد . حداکثر تعداد دانه در سنبله در تیمار روش کاشت b1 با تعداد 75/43 و حداقل آن تیمار b3 ، با تعداد 27 دانه در سنبله ، بدست آمد . روش کاشت b1 دارای بالاترین شاخص برداشت معادل 21/56 درصد بود .