تاثیر طول دوره آبگیری و پسابش بر بقای گیاهچه سه رقم گندم

قابلیت رشد مجدد گیاهچه های سه رقم گندم گلستان ، خزر یک و تجن پس از پشت سر گذاشتن دوره های مختلف پسابش در سال 1379 در دمای 15 در جه سانتی گراد و در آزمایشگاه مورد مطالعه قرار گرفت . نخست بذور ارقام مورد نظر 4 ، 6 و 8 روز در شرایط مرطوب دوره آبگیری قرار گرفتند و پس از آن بر گیاهچه های حاصله 2 ، 4 و 6 روز پسابش اعمال شد . پس از تحمل دوره های پسابش ، گیاهچه ها به شرایط مرطوب منتقل شده و بعد از 7 روز تعداد گیاهچه طبیعی ، طول کلئوپتیل و ریشه چه و وزن خشک باقی مانده بذر اندازه گیری شد . نتایج نشان داد چنانچه گیاهچه ها پیش از اعمال تیمار پسابش به مدت 4 روز در شرایط مرطوب رشد نمایند . افزایش مدت پسابش تاثیری بر تعداد گیاهچه های طبیعی نرمال آنها در شرایط تامین مجدد رطوبت نخواهد داشت . اما وقتی گیاهچه ها 6 روز و یا بیشتر در شرایط مرطوب رشد کردند ، افزایش مدت پسابش سبب کاهش معنی دار تعداد گیاهچه طبیعی انها شد . افزایش مدت پسابش در تمامی تیمارهای دروه های مرطوب ، سبب کاهش طول کلئوپتیل و ریشه چه گیاهچه در تمای ارقام گردید البته در برخی تیمارها اختلافات معنی دار نبود . وزن خشک باقی مانده بذر فقط در تیمار 4 روز دوره مرطوب تحت تاثیر افزایش طول دوره پسابش واقع نشد و لی در هر سه رقم افزایش مدت پسابش در تیمارهای 6 و 8 روزه دوره مرطوب سبب افزایش باقی مانده بذر گردید . نتایج حاکی از آن است که با افزایش دوره آبگیری و پیشرفت رشد گیاهچه های گندم تحمل آنها به پسابش کاهش می یابد . از طرفی طول مدت پسابش نیز می تواند بر قابلیت رشد مجدد گیاهچه ها موثر باشد به طوری که با افزایش مدت پسابش این قابلیت کاهش می یابد .