بررسی و سنجش نیازهای آموزشی - حرفه ای آموزشگران مراکز و موسسات آموزش عالی کشاورزی ایران

آموزشگران در نظام آموزش عالی کشاورزی، تاثیر فراوانی بر اثر بخشی سایر اجزا و عملکرد مجموعه نظام می گذارند . نگرشی به تنگناها مسائل عمده نظام آموزش و پرورش کشاورزی کشور نشان می دهد که عدم توجه شایسته به طراحی ،‌ اجرا و ارزشیابی محتوای دوره های آموزش ضمن خدمت آموزشگران از جمله معضلات گریبانگیر نظام آموزش عالی کشاورزی بویژه در بعد آموزش های علمی - کاربردی محسوب می گردد . بررسی ها نشان می دهد که مهمترین علت آن ،‌ مشخص نبودن نیازهای آموزشی - حرفه ای آموزشگران می باشد . بر این اساس ، پژوهش حاضر با هدف تعیین نیازهای آموزشی - حرفه ای آموزشگران مراکز و موسسات آموزش عالی کشاورزی انجام گرفت . نوع تحقیق علی - ارتباطی بوده و با استفاده از ابزار پرسشنامه ،‌ دیدگاه 210 نفر آموزشگر کشاورزی که به روش تمام شماری از کل مراکز و موسسات آموزش عالی علمی - کاربردی کشاورزی گزینش شده بودند ، در زمینه سه گزینه اهمیت موضوع ، دانش آموزشگر درباره موضوع و مهارت آموزشگر در زمینه کاربرد موضوع مورد سنجش قرار گرفت . اعتبار وسیله تحقیق بوسیله هشت نفر از متخصصان آموزشی و پایایی آن نیز با تعیین ضریب آلفای کرونباخ 98/0 مورد تایید قرار گرفت . یافته های تحقیق نشان داد که آخرین سطح مدرک تحصیلی هنگام ورود به حرفه آموزشگری سابقه تدریس در دوره های آموزش عالی نوع مدرک تحصیلی بین دیدگاه آموزشگران در زمینه اندازه مقیاسهای دانش و مهارت آموزشگران کشاورزی در زمینه بیشتر موضوعات آموزشی اختلاف معنی داری ایجاد کرده است . از طرفی مهمترین نیازهای آموزشی - حرفه ای آنان عبارتند از : آشنایی با نحوه استفاده از اینترنت برای دسترسی به یافته های تحقیقات آموزش کشاورزی ،‌ توانایی تعیین نیازهای آموزشی یادگیرندگان در زمینه مسائل فنی کشاورزی و توانایی تحقیق در علوم آموزش کشاورزی .