تاثیر سطوح مختلف عناصر پتاسیم، روی و مس بر عملکرد و کیفیت پیاز در شرایط شور در دو منطقه عمده تولید پیاز استان آذربایجان شرقی

مقدار مصرف عناصر غذایی در شرایط شور با شرایط غیر شور متفاوت می باشد. برای بررسی تاثیر عناصر پتاسیم، روی و مس بر عملکرد و کیفیت پیاز قرمز آذرشهر(allium cepa l.) در شرایط شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 27 تیمار و در سه تکرار در دومنطقه بناب و خسروشهر استان آذربایجان شرقی در سال زراعی 80-1379 اجرا گردید. هر یک از عناصر پتاسیم، روی و مس در سه سطح مقدار توصیه شده بر اساس آزمون خاک ( 200 کیلوگرم سولفات پتاسیم، 40 کیلوگرم سولفات روی و 20 کیلوگرم سولفات مس)، 5/1 برابر مقدار توصیه شده ( 300 کیلوگرم سولفات پتاسیم، 60 کیلوگرم سولفات روی و 30 کیلوگرم سولفات مس) و دو برابر مقدار توصیه شده بر اساس آزمون خاک ( 400 کیلوگرم سولفات پتاسیم، 80 کیلوگرم سوفات روی و 40 کیلوگرم سولفات مس) در یک هکتار به خاک اضافه شدند. میزان عناصر پتاسیم، روی و مس در خاک دو منطقه مورد آزمایش در حد کمبود قرار داشته و سطح شوری در حد متوسط بود. نتایج نشان داد که تاثیر پتاسیم و روی (a=0/01) بر افزایش عملکرد درصد مواد جامد محلول و نیترات غده پیاز در منطقه بناب معنی دار بود. بهترین خاصیت انباری با کاربرد دو برابر مقدار توصیه شده از عناصر پتاسیم، روی و مس به دست آمد. همچنین بیشترین میزان سفتی بافت ( 62/1 کیلوگرم بر سانتی متر مربع) با مصرف 400 کیلوگرم سولفات پتاسیم به دست آمد. همچنین تاثیر پتاسیم روی و مس (a=0/01) بر میزان پروتئین غده پیاز معنی دار بود. بالاترین میزان پروتئین با مصرف دو برابر میزان توصیه شده از پتاسیم، روی و مس حاصل گردید. بیشترین میزان ویتامین c با کاربرد توام 400 کیلوگرم سولفات پتاسیم با 80 کیلوگرم سولفات روی همچنین 40 کیلوگرم سولفات مس اندازه گیری شد. بیشترین میزان ph و درصد قند عصاره پیاز با کاربرد 400 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم بدست آمد. در منطقه خسروشهر که خاکهای تحت بررسی شوری بالاتری داشت نتایج تقریبا مشابه منطقه بناب بود. هر چند که به سبب شوری زیاد در منطقه خسروشهر میزان عملکرد کمتر بود.