بررسی ژنتیکی شاخص های کمی مقاومت به خشکی در گلرنگ بهاره(Carthamus tinctorius L.)

در این آزمایش از هشت رقم ولاین گلرنگ بهاره(carthamus tinctorius l.) برای بررسی ژنتیکی شاخص های کمی مقاومت به خشکی استفاده شد. نتایج نشان می دهد که شاخص متوسط بهره وری (mp) بالاترین وراثت پذیری(7/38 درصد) را به خود اختصاص داد، در حالی که شاخص حساسیت به تنش (ssi) پایین ترین میزان وراثت پذیری (8/17 درصد) را به خود اختصاص داد. شاخص تحمل تنش sti)) دارای بیشترین ضریب تغییرات ژنتیکی(8/30 درصد) است در حالی که میانگین هارمونیک (har) دارای کمترین ضریب تغییرات ژنتیکی (6/14 درصد) است. شاخص حساسیت به خشکی دارای بیشترین ضریب تغییرات فنوتیپی (6/54 درصد) است، در حالی که میانگین هارمونیک دارای کمترین ضریب تغییرات فتوتیپی(4/24 درصد) است. میانگین هارمونیک بیشترین همبستگی ژنتیکی با عملکرد دانه ( 98/0) و عملکرد پروتئین ( 99/0) در شرایط آبیاری محدود است. شاخص متوسط بهره وری بیشترین همبستگی ژنتیکی را با صفات عملکرد دانه (98/0) عملکرد پروتئین (99/0) و عملکرد روغن(91/0) در شرایط آبیاری محدود دارد. شاخص تحمل تنش نیز دارای بیشترین همبستگی ژنتیکی با عملکرد روغن در شرایط آبیاری مطلوب می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان از شاخص های تحمل تنش، متوسط بهره وری، میانگین هندسی بهره وری و میانگین هارمونیک، برای انتخاب ارقام مقاوم به خشکی با توجه به اهداف به نژادی در گلرنگ بهاره استفاده کرد. همچنین می توان از شاخص متوسط بهره وری برای بهبود عملکرد دانه، عملکرد پروتئین و عملکرد روغن در شرایط آبیاری مطلوب و از شاخص میانگین هندسی بهره وری برای بهبود نسبی و همزمان عملکرد دانه، عملکرد پروتئین و عملکرد روغن در شرایط آبیاری مطلوب و محدود استفاده کرد. همچنین از میانگین هارمونیک می توان برای بهبود عملکرد دانه و عملکرد پروتئین در شرایط آبیاری محدود و از شاخص تحمل تنش برای بهبود عملکرد روغن در شرایط آبیاری محدود استفاده کرد.