الکتروریسی نانوالیاف فیبرویین ابریشم-بتاسیکلودکسترین برای رهایش کنترل شده دارو

فیبرویین ابریشم، به‌عنوان پلیمر طبیعی به‌طور گسترده­ای بصورت ماتریسی مناسب در سامانه­‌های رهایش کنترل شده دارو استفاده می‌شود. فیبرویین ابریشم پلیمری زیست‌سازگار با تجزیه‌پذیری آهسته دارای خواص مکانیکی و فرایندپذیری عالی است. در این پژوهش، داربست نانولیفی جدید از فیبرویین ابریشم حاوی b-سیکلودکسترین با قابلیت حبس مولکولی، از الکترو­ریسی محلول‌های همگن فیبرویین و b-سیکلودکسترین در حلال اسید فرمیک تهیه و اثر وجود سیکلودکسترین بر خواص نانوالیاف تولید شده و مقدار رهایش دارو بررسی شده است. شکل‌شناسی، ساختار میکروسکوپی، ترکیب شیمیایی و رفتار گرمایی ترکیب این داربست نانولیفی به‌وسیله­ میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و طیف‌بینی زیرقرمز تبدیل فوریه (ftir) و گرماسنج پویشی تفاضلی (dsc) بررسی شد. نتایج تصاویر sem نشان داد، نانوالیاف بدون دانه و یکنواخت تهیه شدند و میانگین قطری نانوالیاف به‌طور مشخص تحت تاثیر نسبت مخلوط قرار دارد، به‌طوری که با افزایش مقدار b-سیکلودکسترین قطر الیاف کاهش یافته است. این مشاهدات با نتایج حاصل از گرانروی بررسی شد. نتایج بررسی­‌ها نشان داد، گرانروی محلول‌های فیبرویین-b-سیکلودکسترین با افزایش مقدار b-سیکلودکسترین کاهش می­‌یابد. نتایج حاصل از dsc نیز وجود دارو را درون حفره سیکلودکسترین تایید کرد. در ادامه رهایش سالیسیلیک اسید به‌عنوان مدل دارویی برای بررسی اثر وجود b-سیکلودکسترین در این داربست در بافر فسفات با ph برابر4/7 در دمای37 درجه بدن انسان بررسی شد. نتایج حاصل از بررسی رهایش نشان داد، قابلیت حبس مولکول‌های دارو با افزایش مقدار b-سیکلودکسترین افزایش یافته که به کاهش سرعت آزادسازی دارو منجر شد.